küçük şehirlerde ya da ilçelerde ya da köylerde, insanlar bir arada sevinip bir arada yaşayıp bir arada olmanın sıcaklığıyla, birbirine ve kendine zaman harcayabilmenin mutluluğuyla güvendikleri insanlarla iç içe yaşam sürdürüyorlar,
bu akşam şuradayız dediklerinde herkes orada olabiliyor, çünkü zaten herkes oraya 15 dakika uzaklıkta, birbiriyle buluşmak görüşmek dertleşmek için plan yapmak zorunda değiller, bütün aile bir araya gelebiliyorlar her hafta sonu,
bide bize bak, tek derdimiz para, herşeyimizi planlamak zorundayız ve asla tutmaz o planlar, ne için bu çabamız? ve dünyanın hepsi bizim olsa kaç yıl hüküm süreriz? çocukluğu ve yaşlılığı çık belki 40 yıl, peki ya sonra? herşeyi bırakıp gitmeyecekmiyiz, öylemi sanıyoruz?
