önceleri çok yakınırdım neden büyük şehirde doğmadım, neden arkadaş çevrem bu kadar dar diye. gel gelelim üç yıl önce ankara da bir okul kazandım ve ankara'da yaşamaya başladım. artık çevremde birçok insan vardı. fakat bir tuhaflık vardı insanlarda; arkadan herkes birbirinin kuyusuna kazmaya çalışıyor, yan yana geldiklerinde ise can ciğer kuzu sarması oluyorlardı. yanlarına işlerini göreceklerini buldukları zaman diğer kişiyi -ne kadar yakın arkadaşı olursa olsun- hemen satıyorlardı. kısacası tuhaflık arkadaşlık bağlarının olmayışı, insanların birbirlerine menfaat bağıyla bağlanmış olmalarıydı. şimdi anlıyorum ki şehirler büyüdükçe içindeki pek çok insanı küçültüyor.
