bir türlü göremediğim şeydir. hep küçük bir parçasını görebiliyorum o yüzden "ilçe teşkilat başkanlığına" başvuruda bulunmayı düşünüyorum uzmanlar eşliğinde kurslara katılıp bende artık görebileyim şu büyük resmi..
muhtemelen şöyle bir enstantene olacak ;
- büyük resmi gördün mü ?
+ gördüm
- nasıl bir şey ?
+ aha şöyle bir delik var
- delikte ne var ??
+ ... var
- de sktir lo
"Aramakla bulunmaz ama bulanlar hep arayanlardır."
"Hayatın senin için ne planı olduğunu bilemezsin. Hangi sokağa neden girdiğini, raftan o kitabı neden seçtiğini, kimin seni neden terk ettiğini, kalbinin neden kırıldığını, neden işten atıldığını bilemezsin. Neden kırmızı ışıklara yakalandığını, o asansörü neden kaçırdığını.
Çünkü henüz çok yakınsındır yaşadıklarına, uzaklaşıp bakmak için ihtiyacın vardır. Şu ana yakından bakamazsın. baksan da anlayamazsın. yıllar geçer; kalbin tamir olur, yeni bir iş bulursun, o kaçırdığın asansör ve seni saniyelerce trafikte bekleten kırmızı ışık hayatının yeşil ışığıdır aslında, sonra farkına varırsın.
Yapman gereken tek şey nedeni sorgulamamaktır. Sorduğun sorunun cevabını sen değil bir başkasının vermesi gerekir ve duyduklarına inanmaya hazır olman. Hayat, ona sorduğumuz sorulara bizim planladığımızdan daha geç yanıt verir gibi gözükse de aslında hep en doğru cevabı bulmamız için uğraşır.
Bunu anlamam çok uzun zamanımı aldı. Ardı ardına yaşadığım bir sürü olayı neden yaşadığımın henüz farkında değildim, olamazdım. Çünkü henüz çok yakındım yaşadıklarıma, uzaklaşıp bakmak için biraz zamana ihtiyacım vardı. Yapmam gereken tek şey, öylece bırakmaktı her şeyi; oluruna, akışına, gelişine ve gidişine. Izin vermekti, kontrolü hayata devretmekti. Hayatın genel müdürlüğünden istifa etmekti.
Önce kendime sormam gereken sorular kondu önüme. Ben onların cevabını vermeden hayat benim yerime cevaplayamazdı ya da bir yön çizemezdi benim için. Kalbimin yerini unuttuğumdan beri, bana söylediklerini de duymaz olmuştum. Nelerden hoşlanırdım mesela? Bir hobim var mıydı? Mutlu bir hayatın formülü neydi? Mutlu bir hayat mümkün müydü? Her şeye sahip olmak yeter miydi mutlu olmaya...
Ben sorularımın cevaplarını almaya başladıkça, uzaklaşıp uzaktan baktıkça ve gördükçe şekillenen tabloyu, fark ettim ki hayatın karşımıza çıkarttığı, en acı sandığımız o gerçek bile bizim geleceğimizi inşa edermiş aslında ve bir gün acımıza teşekkür ederken bulurmuşuz kendimizi. Görüldüğü gibi değilmiş hiçbir şey...
Cevapları duymaktan korkmazsan hayatının yanıtı, seni hayatına götürürmüş.
Tüm sorulara ve cevaplara, o soruları sormaktan ve cevaplardan korkmayanlara armağanmış hayat.
Teşekkürler düş kırıklıklarım,
Teşekkürler kırmızı ışıklar,
Teşekkürler terk edilişler,
Ve
Teşekkürler hayat!"
yok efendim dunyada birkac aile varmıs, dunyayı onlar yonetiyormus.
buyuk resimi gormeliymisiz.
simdi benim sıradan vatandas olarak gunluk hayatımda bana ne katkısı var?
ben fakirlerin ufak sımarıklıkları olarak dogalgazı koklesem mi yoksa bir kat daha polar giyip ekonomi mi yapsam diye dusunuyorum su an mesela. ben aksam sigaram bitince sigara almaya gitsem mi, yoksa sabahı mı beklesem, hava karardıktan sonra guvenli olmaz mı diye dusunuyorum mesela bir kadın olarak su an istanbul da. ben kucuk omercik olarak bir gun bauhaus tan o lezzetli 140 tl lik alman cavdar ekmeginden alabilecek miyim, cok mu lezzetli; yoksa hep bim den 20 tl lik ekmegi mi yiyecegim cunku artan parayla salatalıgımı domatesimi patatesimi soganı mı alacagım diye dusunuyorum mesela.
hep boyle buyuk resimci bir kitle var.
tabi ki genis acılı dusunmek guzel.
farkındalık guzel.
ama kucuk hayatımda bu ne kadar etkili benim icin?
o yuzden gencler ve kendini genc hissedenler hayatta her hareketiniz onemli.
kimi sizin kucuk hissettiginiz hareketler bile kimimiz icin hayati onemde ve guzellikte olabilir.
buyuk kucuk demeden hep yardımsever olun, ve hep kendi kapınızın onunu supurmeye devam edin olur mu? ben kapımın onunu supursem, sen kapının onunu supursen bu bize mis gibi sokak yapar cunku. sonra o sokakta cıkar cocuklarımız oynar, kedilerimiz kopeklerimiz dolanır.
demeye calıstım:
-dunyayı bir iki buyuk aile yonetiyormus, duydun mu?
-bu bilgi gercek hayatta ne isime yarıyacak?;)
tamam dunyayı 5 aile yonetiyor.
her sey kutsal planlar icin yonlendirme.
politika bile faso fiso.
eeeee?
ben bugun kofte aldım, tavuk da alabilir miyim diye dusunuyorum mesela.
ya da bir teror saldırısında ya da savasta sevdiklerim vefat ediyor mesela.
kucuk resimde yasıyoruz dostlar.
