Her ne kadar birçok insan var çevremde,arkamda desen de yalnızsın bu dünyada;annenin karnından çıktığın gün kadar yalnızsın.
Arkamda annem var babam var desen de aslında kimse yok,senı teskin eden seni anlayan.herkes kendi derdine düşmüş;kendini kanıtlama, evet ben görevimi yerine getirdim veya getiriyorum demeye çalışmakta.
Sen aslında hep yalnızsın,ne kadar kalabalık olduğunu düşünsen de yalnızsın bu dünyada.seni sen kadar iyi savunan yoktur malesef veya savunmaya çalışan.
Ama ne yapacaksın;doğarken de savaşını yapayalnız vermedin mi zaten?
Annenin babanın bir görevi,eğer sevgilin varsa sevgilinin bazı ihtiyaçlarını gidermek için taşıdığı bir varlıksın sadece.
Her ne kadar bazı günler o bilindik romantik pollyanna edanla bunların tersini düşünsen de gayri ihtiyari;gerçek budur hep yüzleşmek zorunda olduğun gerçek,aslında hep olduğun.
