buzul çağından sonra şimdinin arap çölleri dünyanın en verimli topraklarıydı. insanlar bu topraklarda yerleşik düzene geçtiler. yerleşik düzende düzeni sağlamak için doğaüstü bir güç gerekliydi. ilk insanlar güneşe taptı, sonra güneşin tanrı olmadığı öğrenilince vazgeçildi. aynı şekilde bazıları tanrının cezalandırmak için yıldırım düşürdüğünü düşündü. medeniyetler geliştikçe tanrı olduğu sanılan şeylerin aslında tanrı olmadığı ortaya çıktı. artık daha üstün bir tanrıya ihtiyaç vardı, günümüzde de kullanılan tanrı figürü görünmez ve tek tanrı. tek tanrılı dinin kültürel temelleri ise yine ortadoğuda yaşamış olan akatlar ve sümerlere dayanıyor. tamamen kültürel bir durum.
