Aldatma ve aileler işin içine girmediği sürece, tek nedeni karşı tarafı iyi tanımamış olmaktan geçer yoktur başka nedeni. Duygusal karalarlar, her daim şapa oturtur adamı...
sanırım insanların duyguları ilk gün olduğu gibi kalmıyor artık elimde düşüncesiyle saygı azalıyor, konuşulan konular aileye dönük oluyor ve en önemlisi aradaki bağlar kopuyor.
büyük bir aşk olmadığını gösterir. muhtemelen bedene karşı duyulan basit bir aşktır. hatta buna aşk bile denemez. sadece hevestir.
karşıdakinin karakterine aşık olunduktan sonra aşkın kolay kolay biteceğini sanmıyorum. karaktere aşık olmuş yani gerçek aşkı bulmuş biri evlendikten sonra hevesi geçip ayrılmaz, sevdiğine daha fazla bağlanır.
her şeyden önce aşk kelimesine gereğinden fazla anlam yüklenmektedir. bu yanlış. bu durum sonunda hayal kırıklığı yaratabilir. fazla anlamlar yüklenmeden ama sevmeye de devam ederek ortak bir paydada buluşmak gerekir.
diğer bir konu da, özellikle günümüz dünyasında mümkünse geç yaşta evlenmektir. belli bir doygunluk ve olgunlukla.
bunlar çok önemli. aksi taktirde sonu %90 hüsran olacaktır. ister muhafazakar olun ister ne olursanız olun değişmez. çünkü her şeyden önce insansınız.
Insanlarin kopruyu gecene dek ayiya dayi deme, hele bi imzayi atalim ben onu yola getiririm vb kotu niyetli dusunceleri buna sebep olmaktadir zannimca.
Aşkla evli kalınmaz, aşk patolojiktir, habistir, bencildir, öfkelidir, yaşam alanını ele geçirir, bir çeşit hastalık halidir, ama geçiş aşaması sağlıklı olursa sevgiye evrilir, işte o zamanda ömür boyu sürer.
maalesef günümüz evliliklerinin hazin sonu.
aşk dediğin heyecanın kişinin gözünü kör etmesi sonucu bazı şeylerin farkına varamamasıdır.
adam kadın çalışır.
ikisi de eve gelir.
adam bacaklarını uzatır, televizyon seyreder.
hiçbir şekilde karısına yardım etmez.
hala babasının zamanında yaşadığını sanır.
bir de üstüne hizmet bekler.
kadın sabreder, sabreder, sabreder.
sorumsuzluğuna ses çıkarmaz.
küsüp gitmelerine düzelir der.
sevgisi, saygısı eksilir de eksilir.
çocuk olur adam düzelmez sabırtaşı çatlar.
sonuç boşanma ve ortada bir çocuk.
yani baba olmak herkesin harcı değil.
herkes bir evliliği yürütebilecek kapasiteye sahip değil.
evlilik sırf aşkla da olmuyor, aşksız da.
kıvamını iyi tutturmak gerek.
bi tarafın ya da her iki tarafın birbirinden gizlediği birtakım yönlerinin aynı çatı altına girince gizlenememesi sonucu ortaya çıkan durumun aşılamadığı zaman başa gelmesi kaçınılmaz olacak durumdur.
genelde bi taraf çok fedakar davranır diğer taraf bi tarafına sallamaz, sonra ayrılınır ve geride topluma hatrı sayılır sayıda psikopat ruhlu, güvensiz insanlar kalır.
hayatta en çok korktuğum şeylerden biri. en iyisi mantık evliliği yapmaktır. mantık varsa zaten büyük bir aşk olmaz dolayısıyla ayrılmazsınız. aşk olmadan da evlilik yürümez bi nevi. pof gel de çık işin içinden.
bir türlü tanımı yapılmayan aşkı anlayabilmeye bir adım yaklaştıran durumdur.
aşk dediğin şerefsiz ne ara geliyo ne ara, neden gidiyo anlasak zaten...
ha bi de genç aşıklara tavsiye çıkar bu durumda;
büyük aşk yoktur sadece aşk diye bir saçmalık vardır dedirten konu başlığıdır. gözü hep dışarda olan insanoğlunun asla doymak bilmeyen egosunu bir nebze olsun rahatlatmak için kullandığı yalanın adıdır aşk. bundan dolayıdır ki aşık olup evlenmek ve sonrasında ayrılmak gayet doğaldır. çünkü kimse kimseyi gerçekten sevmediği gibi bu sevgiye layık da görmez.
