Ölümü kabullendiğim an bence büyüdüğümü anladığım andı . Ben için zor bir süreçti ancak bu süreci kabullendiğimde bazı şeylerin daha kolay atlatılabilir olduğunu fark ettim .
Nilgün Marmara' nın dediği gibi, "Eskiden yaşansa dokuz köyü ateşe vereceğin şeylere zamanla kibrit bile yakmıyorsun. Tahammül etmeyi ve şaşırmamayı öğreniyorsun. Artık hiçbir şeye şaşırmadığını fark ettiğin gün büyüdüğünü de fark etmiş oluyorsun aslında."
Küçükken çevremdeki herkes akıllı ve ahlaklıydı. Büyüdükçe bu aynı kişilerin çok da akıllı olmadıklarını, çok da ahlaklı davranmadıklarını görüyor insan. Ne yazık ki.
Evsiz kaldığımda 18 yaşımdaydım ve çok derinden hissetmiştim.
Hala her kira denkleştirmeye çalıştığımda, tamam tükendi artık bitti yolun sonu bu dediğimde parmak uçlarıma kadar bir canım yanıyor sonra yine anlıyorum büyüdüğümü.
Büyümek o kadar da güzel değilmiş. Erken büyümek hiç güzel değilmiş.
