ben pek alışmadım hala , sokakta top , saklambaç , yakalambaç oynarken veya internet cafede cs1.5 -nfs2 - mt2 oynarken çok mutluydum , cuma günleri istiklal marşını söyledikten sonra eve koşmakta paha biçilmezdi.Hele izlediğim o çizgi filmler , ben yaş olarak büyükte değilim yaş 22 ama hayatın kol gibi girdiğini çok iyi hissediyorum.
Özellikle 30 sonrası kaçınılmaz bir hal alıyor. Gençliğinin kıymetini bil, zaman nasıl geçmiş anlamazsın derdi babaannem. Ergeniz tabi anlamıyorsun.
Geçenlerde liseden sınıf arkadaşımla karşılaştım, okuldan sonra hiç görüşmemişiz. Konuşurken sanıyorsun ki sanki dünden bahsediyoruz, o kadar taze anılar ama gel gör ki en az 15 yıl geçmiş üzerinden.
Velhasıl, zor da olsa büyüdüm galiba sözlük.
otuzlu yaşlardan sonra geçip giden zamana baktığında "vay be zaman ne çabuk geçiyor" diye iç geçirdiğin durumdur. aslında kabullenmeyiş yaşanılan pişmanlıklar için keşkeler için. yoksa zaman bu akıp gidecek elbet durdurmak mümkün değil.
Gidip gidip capri sun içen, buzlu dondurmaları ve patlayan şekerleri hüpleten, hatta bakallardan artık bunları utanarak alan ama sorarlarsa ya kardeşim var açıklamasını kafasında kurmuş olan, arkadaşlarına annemi özledim diye mesaj atan çocukluğu elinden kayıp gitmiş zavallı benimdir.
