Ayakkabıları merdivene dayayıp bağlamamak, anne babaya varsalar eğer iyi geceler diyerek yatmak çamaşır makinesini aylık çalıştırmak, bayramların gelişi için bol bol şeker düşüncesinin yerini öğlene kadar yatmak ile değiştirmek, koltuğunda kitap yada gazete ile dolaşmak, yatağın dibinde bulunan sabahı bekleyen terlikler, yorgunluktan sehpaya uzanan ayaklar, çiçekleri demlikle sulamak. Eğer büyümüş ve tek başınıza yaşıyorsanız harçlık isteyecek bir babanın olmaması yada akşam yemekte ne var sorusuna yanıt verecek bir annenizin olmaması içinizi burkan onlarca durumdan biridir.
Genelde bazı şeyleri tek başıma yapabilme gücüme bakıyorum.
Bir de anne ve babama bakıyorum. Onların gözünde asla büyümeyecek olduğumuz geliyor aklıma sonra aynısını da ben ilerde olursa şayet, kendi evladım için düşünürdüm diyorum. O yüzden büyümek her ne kadar göreceli bir kavram olsa da tek başına hayata tutanabilmekle ölçülür bence.
Küçükken minibüste kucağa oturup ücretsiz giderdim. Kucağa sığmayacak kadar olup ilk ücretim ödendiğinde büyüdüğümü o gün, fakat asıl kucağa o günden sonra oturduğumu bu gün anladım.
Toplu taşımada küçük bir öğrencinin sana teyze muamalesi yaparak yer vermesidir. Whatsapp arkadaş grubunda dedikodu kazanı kaynatmak yerine arkadaşlarınızın hamilelik durumlarını yada evlilik hakkındaki önerilerini dinliyorsanız anlayın ki büyüdünüz.
Anneyle gidilen alışverişte annenin kendine seçtiklerini sen ödediğinde büyüdüğünü anlarsın. Sen küçükken sana alınan kıyafetlere mutlu olduğun gibi annenin gözlerindeki mutluluğu görünce büyüdüğünden emin olursun.
eve gelen tüm faturaların üstünde adını gördüğün zaman fark edilen durumdur.
izsu, izmir gaz, gediz elektrik, türk telekom, süperonline alayında benim adım yazıyor, büyüdüm sanırım...
