Evi yanan ve kül olurken izlemek zorunda kalan kişi için ; "artık anlatacak çocukluk anılarım yok, kapısının önünde top oynadığım, su içmek için camına tırmandığım, anahtarı unutup sokakta kalınca annem gelene kadar dışarda dururum dediğim ev artık yok, yine de anlatsam inanırlar mı ? " sorusuna "hayır inanmadılar" diye cevap vermesi ve kaybedilen çocukluk anıları.
büyümemizin tek kötü tarafı masum hayallerimizi alıp onun yerine bir parça kötülük koyması oldu...
o kadar kötü olduk ki masumiyetimizi kaybedip bencillik rüzgarına kapıldık.
