başlığın yamukluğundan dolayı özür dileyerek; 'kocaman adam olduktan sonra bile hala bilgisayar oyunları oynamak' şeklinde başlığın asıl halini arz edelim.
utanılacak bir şey değildir öncelikle. geçen yıllara rağmen içindeki oyun canavarını bastıramamaktır.
geçenlerde grup rehabilitasyona gittim mesela. grup arkadaşlarıma bağımlılığımı kabul ettiğimi, bir oyun bağımlısı olduğumu söyledim. alkışladılar, tebrik ettiler mutlu olduk hepimiz. yalnız ibnenin biri yeni aldığım süveterime bütün burnunu boşaltmış hanımdan azar yedik. neyse sağlık olsun.
-hayır oyun falan oynayamazsın yürü git odana o ödevleri bitir! oyun soracaklar sana zaten sınavlarda! eşşek herif... ha pardon ne diyorduk?
bilgisayar oyunları. hani yıllara meydan okuyan arkadaşlıklarınız vardır. okeye gider gibi internet kafeye gidersiniz. kantır, ej of empayırs * oynarsınız eski günleri yâd edersiniz. özlüyorum lan öyle anları. hanımın yaptığı börekleri ısırırken gözlerim yaşla doluyor bunlar aklıma gelince, ağzımdan taşıyor, önüme döküyorum tüm börek içini, genzime kaçırıyorum bütün çayı.
oğlum, ülkenin her tarafını tarla yaparak, yeşil kapıdan gelen aynasızları vurarak geçti lan gençliğimiz.
haa uçurtmayla da, topaç la da büyüdük de, göbeğim var benim dokuz aylık giremiyorum öyle atraksiyonlara artık. * su uyur düşman uyumaz dedik, orman deldik haince. pusulara yattık. -kim lan bu pusucu! diye bağrılınca yavşak bir gülümseme belirdi bizim dudaklarımızda.
hala da oynuyoruz be cancağızım. akşamları evde zor tutuyorum götümü yerinde. naralar atarak internet kafeye koşmak, arkadaşlarımı arayıp bi cod atmak geliyor içimden.
güzel de oluyor buluştuğumuzda.
ahmet var mesela, göbeği salmış pezevenk klavye sehpası gelmiyor kendine doğru. göbeğe çarpıp geri kapanıyor.
assasin kırid yükledin mi dedi geçen acun. bizim oğlan fırsat vermiyor ki malum. bi de evde bi ağırlık lazım. geçen gün yokluktan mayın tarlası oynarken yakalandık eşşek sıpasına bi alay dalga geçti.
sonra ne olduysa kendiliğinden sustu. *
yiğit sarma getirmiş evden, sağolsun kafe sahibi de eskiden beri aşina bize göz yumdu. bizim karıya öğretemedik şunu bi yapmasını milletin karısı nerdeyse minyatür çizecek sarmanın pirinçlerine. sarmaları yiyeyim derken ekonomi kasamadım ej of ta bir de ibne haldun yine ormanı delmiş gelmiş pezeveng.
her şey bir yana, edebiyle adabıyla, onca yaşına rağmen, dostluk içerisinde, ölçülü eğlenmeyi bilen
kelli felli adamların bilgisayar oynaması bir yana. canız biz can! arada sinirlenmek serbest ama...
oyun oynamak herkesin harcı değildir. özellikle strateji oyunları oynamak. hayal gücünün fazla gelişmiş olması gerekir ki yapay zekaya karşı karşı koyabilsin insan. diğer türlü araba yarışı veya futbol oyunları dışına çıkamaz. tabi bir de zamana ihtiyacı vardır bu kişinin.
lise yıllarının başında bir tutkuyla bağlanıp hala oynadığım bir oyundur kendisi üzerinden 10 sene geçmesine rağmen;
her insanın çocukluktan beri bir dünyayı kurtarma hissi kalmıştır içinde. bunun hazzını sanal da olsa yaşayıp kendini tatmin etmek ister aslında. kim darkspawn'a tek başına koyup, dünyayı kurtarıp morrigan ile sevişmek istemez ki?
zaman zaman yoğun iş günlerinden sıkılıp kendini internet kafeye atmakla başlar bu durum. ağırlaşan depresif halleri hafifletici bir yönü vardır.
reel dünyadan kaçmaktır bir nevi. sanal dünyada mutlu olmaktır. zararları da vardır faydaları da. insanı bütün bütün sanal bir kişiliğin içine itebilir.
nedir büyümenin tanımı?
ben 25 veya 30 yaşında age of empires oynayamacaksam ne anlamı kaldı bilgisayar sahibi olmanın? arada bir yani sürekli olmasa da oynanmalı.
Halen icra ettiğim eylem. Öyle ki torun tombalak sahibi olduktan sonra da bu hobime "saatlerimi alacak şekilde" devam etmek istiyorum. Bazı oyunlar tıpkı kitaplar, filmler gibi insanı bambaşka bir dünyanın içine sokuyor ve ordan çıkmak istemiyorsunuz.
