insanı özüne döndüren, saygı duyulması gereken, insanı insanlığa bir adım daha yaklaştıran muhteşem bir eylemdir. metropol hayatının şaşalı gecelerini bırakıp, bir fakir mahallesine yerleşip sabahları ekmek ve zeytin ile karın doyurmak gibisi varmıdır? hele soğuk su ile banyo yapıp üşümek? kışın akmayan musluklara küfredip, dışarıdan toplanan karı eritip su içmek? tüm bunların zevkine varacağınız fakirlikten başka hiç bir statüde bulunmayan bu özellikler hangi hayatta vardır? bu durum aslında beraberinde özgürlüğüde getirir, paranın esiri olmuş kapitalist ruhların iğrendirici şehvetlerini bir yana atıp fakir hayatın garip ama eşsiz duygularını yaşamanıza sebebiyet verir. bu durum herkes nasip olmaz, çünkü herkes bunu göze alamaz, insanlar gittikçe kendilerini daha da özgürleşiyorum zannederek, paradan yapılma bir kodese hapseder durur. para onlara her şeyi yaptırmaz ve çoğu şeyi ellerinden alır, bir kuru ekmeğin tadını zengin bilemez, fakat fakir kuru ekmeğin tadını bilir... elbette fakirlerinde zenginlerin hayatını yaşamaması bir özgürlük dışı bir durum olarak görülebilir fakat bu yanlıştır. fakirler zenginlerin hayatına asla girmezler ve girmek istemezler, çünkü o hayat zenginlik ve özgürlük gibi görünsede en büyük mahkumiyetin kaynağıdır...
