normal üstü düşünebilenlerin yemek zorunda kaldıkları yaftadır. halk, aşina olmadığı şeyi sevmez. eski köye yeni adet istemez. sıradışılığa izin vermez. bu yüzden lafını sözünü, fikrini tavrını anlamadığı adama ''deli'' der geçer. zaten bazı filozoflar da anlaşılmamak istedikleri için ''hee deliyim ben deli, tamam hacı hee, öle olsun sen haklısın'' modunda, kendi iç dünyalarında savrulup gitmişlerdir. çünkü kimsenin ''ne kadar akıllı adamsın yauu, nerden buluyorsun bu garip düşünceleri'' demesine, pohpohlamasına muhtaç değillerdir. bu yüzden bizim birçok sufimiz de, birçok aklıyla övünenden akıllı olmasına rağmen deli kılığında gezmemiş midir? (bkz: akıllı deliler kitabı)
aslında her insaın belli fikirleri ve çıkarımları olur ancak bazılarında bu daha çok bazılarında daha az olur.
deliler bilindiği üzere bir şey hakkında konusurken onun öncesini ve sonrasını düşünmez. söylediklerinin nasıl sonuçlar doğuracağını düşünerek plan yapmaz.
her birey kendi çapında bir düşünce oluşturur kimisi bunu bir süzgeçten geçirir öyle servis eder, kimisi düşüncelerini gizler, kimisi düşünür ama bunun farkında dahi olmaz, kimisi ise düşündüklerini bir süzgeçten geçirmeksiniz yansıtır. düşünceyi sörlersem ne olur diye düşünmeden plan yapmadan özgür biçimde söyler.
filozoflar deli olmak zorundadırlar. cünkü düşünce ne kadar saf olursa o kadar değerlidir.
