Bugün çocukları okula bırakıp eve geldiğimde karşılaştığım manzaraya karşı şöyle bir ağız burun hareketi yaptım. Ahh Bücür cadı olaydım da ev derli toplu olsa dedim. Harbiden üstünden yıllar geçmiş zihnimize yer etmiş dizi. Şimdiki dizilerde akılda Kalan sahne bile yok.
bilinaçaltımda bir yerlere kazılı nalet olası dizi. jenerik müziği, Yunus Bülbül ve konuşan eşşeği ve diğer karakterleri ile hafızamdan silemediğim bir oluşum. her burnunu oynatışında o kıza kürekle dalasım gelirdi.
ne diziydi di mi ama... bir sahnesi vardı gs o zamanlar avrupa'yı titretiyordu bakkal amca, kasap, manav "hakan şükür atmış hakan şüküüür" diye bağırıyorlardı bir fenerbahçeli olarak gözüm yaşlanmıştı o sahneden sonra. gurur milli gururdur...
keko abbas vardı hey gidi hey idolümdü allahtan bıraktım izlemeyi de şiveli konuşacaktım yoksa.yov eneğ çekince evdekiler ayıktı duruma lan bu çocuk ne diyor diye.
Hemen hen her bölümünü izlediğim dizi. Favorim road runnerin peşinden kosan coyote gibi köfteci abbasın pesinden koşan zabıta. Adam pusuya yatıyordu ağaçtan atliyordu. Coyote gibi o da kazanamadı. Biz ezilenden yanayız.
kız bücür cadı. anası da cadı ama bi türlü sihir yapamıyor. kız her şeyi yapabiliyor ama bi çanta parayı eve getirip, anasını evlere temizlik işinden kurtaramıyor. vay amk neler izletmişler bize.
Hep o tatli zelis yuzunden cocuklugumda dudaklarimi bukup hayalleri gerceklestiririm ugruna cenemin her gece agirdigini hatirlayarim. Ahh caresiz nesillerdik biz..
