burada reel yaşamda yahut sanal ortamda gördüğünüz bu ülkeyi bir şekilde türkiye yapan insanları anlatalım dedim.
yağmur nasıl yağıyor anlatamam. yağmurluktan bile geçecek nerdeyse. ızgaralar taşıyor. yolda koştururken nerdeyse bir dedeye çarpıyordum. bardaktan boşalırcasına yağan yağmura aldırmadan bastonuyla birşeyler yapıyor. başında şapkası üstünde ceketi altında pantalonu içine kazağını giymiş 1.60 boylarında yaşlı biriydi. ama şu an benim hafızamdan silinmeyecek bir olayın baş rol oyuncusu.
ızgaranın yolunu tıkayan koca bir taşı bastonu ile ittiriyor. ama gücü yetmiyor nerdeyse kendi düşecek. suratına baktım bana " sen git hadi ıslanma " dermişcesine bir şekilde eliyle git git yaptı. ben o an öyle kaldım. 2-3 dakika ne yapacağımı bilmez bir halde durdum. 70-80 yaşında yürümeye hali yok istese bir saniye içinde o taşı ordan kaldıracağım ama sen git ıslanma ben bunu kendim alıp koyacağım şuraya ve ızgara çalışacak insanlar mağdur olmacak diye düşünüyor. diyecek sözüm yoktu. aldım taşı kaldırdım bir köşeye koydum. elini öptüm. görüşürüz dedeciğim dedim gittim. belki her yağmur yağdığında gördüğü her ızgaranın önündekileri temizlemeye çalışıyor. belki de hakkı rahmetine ulaştı. ama ben ölene kadar o asla ölmeyecek.
belkide bu tür insanlar şu an bizi ayakta tutan insanlar. türk'ü türk yapan özellikleri taşıyan insanlar.
uzun oldu ama umarım herkes okur kendi için pay çıkarır kendi anısını duyduğunu yazar herkes bir adım daha türk olur. işte o zaman bu ülke için umut var demektir.
