artık varlığına emin olduğun sayıları ciddi boyutlara ulaşmış insanlardır. onları da anlıyorum. mavi-yeşil algler, paramesyumlar, öglenalar gibi yaşamak zor. hepimiz bir zamanlar paramesyumduk, tek farkımız penisimizi iki okşayınca ya da klitorisimizi biraz zorlayınca rahatlayıp, uyumaktı. sonra bir şeyler oldu. insanların bölünerek çoğalması riske girdi. eskiden evlerde, çalıların arkasında gizli gizli sevişen ve dünyanın en namuslu insanını oynayanlar gitti, "bu ülke cinsel özgürlükten nasibini alacak" diye bağıran insanlar geldi.
onların odalarına kadar gitsin sesiniz, öyle bir boşalın ki kıskançlıklarından, çaresizliklerinden yapabildikleri tek şey bekaret, kezban, bu adam kimseyi sevmiyor anca beceriyor diyebilmek olsun.
pıııt, iki tane oldular bak sinirlerinden. bizlerse tek beden...
