Kıraç Ata'dan "büyük günler geliyor... kıtlık olunca ay parçalanacak. kara kağanı öldürmeyeceksin... onu tasa öldürecek... bir ulu şehirde toplanmış kırk er görüyorum... aralarında sen de varsın... yağmur yağıyor... irmağın kıyısında dövüşüyorsunuz... budun kurtuluyor... adınız unutulmayacak... 1300 yıllık ölümden sonra dirileceksiniz... acunun batımına dek adınız gönüllerde kalacak..." sözlerini işiten (yanlış hatırlamıyorsam) ışbara alp'ın onbaşısı, ya da Çinli Şen-King'in yüzbaşısı da olabilir.
Bozkurtların ölümünde bana nedense Kürşad'dan daha yakın gelen karakter. Çoğu kişi romanı okurken bir karakteri kendiyle özdeşleştirir zira her birisinin özgün bir hikayesi vardır ve bu hikayeler diğerleri ile kıyas edilemez. Atsız bu ayarı çok iyi tutturmuştur. Kişilik olarak benzemese de belki de hayallerimdeki insan modeli bögü alp. Çünkü ana karakterler göz önündedir hep. Fakat ikinci olmak ayrı bir durumdur. Özellikle de bögü alp tarzı bilgece bir ikincilik. Sonu bilebilmek ve bir umut ile ölmek.
