efenime söyleyim kafam kopsunda bir hafta daha yaşayayım, çır çır ötüp iki sessizliğin büyüsünü bozayım, biri tecavüz etsinde duşun altında hunharca ağlayayım gibi saçma sapan amaçları olan felsefedir. olmaz olsun diyoruz ve yaza başlıyoruz.
bi düşünün sayıları bizimkinin kaç katı? bu kadar fazla bir nüfus ister istemez bir mahalle baskısı oluşturuyor. toplum onları değersizleştiriyor. bi ailede 100-150 kardeş. ne biçim aşiretsiniz lan siz. o haplanmış gibi halleri, o kangala kafa tutan fino halleri hep bu yüzden. kendilerini değersiz hissediyorlar.
