Son zamanlarda başıma gelen, gittikçe de iğrenç bir hal alan durum.
Kafam kadar hamam böceklerini ve cüssesi kadar uzun, iki yana sallanan (allahım affet ama öğkkk) antenleri gördüğüm andaki kısa şokun, ufak çaplı çığlığın ardından Uyuz gibi kaşınmaya başlıyorum yok böyle bi kaşıntı.
Sadece antenli mahluklarda baş gösteriyor bu kaşıntı. Hamam böcekleri kapatılsın.
son üç, dört yıldır yaşadığım olaydır. ağaçlı, çimenli doğa ortamına çıktığımda ve hatta konusu açıldığında dahi hatur hutur kaşınıyorum. bak yine oldu, açmayın böyle başlıklar gözünüzü seveyim...*
öncelikle var efendim böyle bir şey. en azından ben yaşıyorum. psikolojik olduğunu zannettiğim bu durum, hatta izninizle bokunu çıkarıp fenomen diyeyim, genelde yatmadan önce odada tespit edilen bilimum böcek sayesinde başlar. uzun uğraşlar ve sayısız rulo yapılmış gazete/dergiden ani manevralarla kurtulmayı beceren haşere sonunda sizi bezdirir ve sonra, "ulan ya gece ağzıma gözüme kaçarsa" şeklinde kendi kendinize düşünerek ışığı kapatıp uyuma moduna geçmeye çalışırsınız. ama nafile. ani bir kaşınmayla bir korku kaplar bünyeyi, eller ayaklar boşalır adeta. bütün vücut kontrol edilir ve böceğin vücudun herhangi bir bölgesinde olmadığı teyit edildikten sonra umutsuzca uykuya dalmaya çalışılır "ulan bir an önce uyuyim de terör estirmesin gece boyunca böcek korkusu" düşüncesiyle. aslında böcekler dahil hiç bir varlıktan tiksinmeyen bana nedense enteresan bir terör yaşatır bu yatmadan önce odada tespit edilen haşerenin yarattığı psikolojik kaşıntı.
