insanın acizliğini yüzüne vuran korkudur. lanet olası, defalarca ağlamışlığım vardır şu yaratıklar yüzünden. dün de iki tane öldürdüm ilaçla, sonra da vicdan azabı çektim bütün gece. bulunduğum ortama kelebek girdiği zaman bile resmen moralim s.kiliyor, suratım asılıyor tedirginlikten.
Dün gece sahura kalkacaktım. Kapıyı bir açtım böcek. Ödüm patladı lan. Kapıyı kapatıp yatağa yattım. Sabah ödüm bokuma karışarak açtım kapıyı ama gitmişti. Sahura kalkmadan oruç tuttum ya ona yanarım. hayvan ne olacak! ** Küçük ama etkili ibne.
yaz ayları daha çok ağır basan fobidir. cinsi farketmez her türlü böceğe karşı inanılmaz bir korku besliyorum.en korktuğum o kocaman parlak karafatma böcekleridir. ezildiğinde çıkan o ses uzun süre kulaklarımda çınlar. mümkün olduğu sürece orda bulunmam.
en sinir bozucusuda ''ay ne var korkuyorsun, küçücük böcek ayol'' diyen alaycı konuşmalara maruz kalmaktır. birde korkutmak için böyle omuzunuza falan dikkatlice bakılıp 'ay üstünde böcekkk varrr' diye sizinle alay eden arkadaşlar vardır. sonrada 'ay şaka şaka ' diyip sizi dinden imandan çıkarırlar.
elimde değildir. çocukluğumdan beri hep korkarım. çocukken anneyi, babayı çağırıyorduk şimdi kaç yaşıma gelmişim yine utanmadan çağırıyorum. huylandığım zaman bütün gece uyuyamıyorum. yorganı kaldırıp kaldırıp bakıyorum. kaşınıyorum, çıtır çıtır ayak sesleri arıyorum. sanırım deliyim.
bende olan fobi derecesindeki tiksinti duygusudr. hep de beni bulur. en nefret ettiğim böcek kakalaktır. diğer bir deyişle hamamböceği. bir gün siyah zeytin aldım, koydum buzdolabına. gece vakti kuzenler falan oturuyoruz şöyle bir gece kahvaltısı yapalım dedik. neyse açtım dolabı koydum zeytinleri tabağa. bir tanesi gel beni ye diyor parlak mı parlak, ama biraz dikkatli bakınca zeytinin antenlerinin olduğunu farkettim. ıyyyyyy iğrençti bir kaç yıl hiç zeytin yemedim, o marketten de bir daha zeytin almadım.
vakit kaybetmede en yakında silah olarak kullanılabilecek bir şeyler aramaya sebep olan korkudur. nalet bi illettir. kaç kez peçeteyle savaşamayacağım böceğin üzerine deodorant boşalttım hatırlamıyorum.. kahretsin adamım nefret ediyorum sizden!
hayatta tadılacak en boktan duygulardan biri. an itibariyle odamda orta boy, kalın bacaklı bi örümcekle karşılaştım. odadan nasıl çıktığımı bilmiyorum, gittim gecenin bu saatinde koca elektrik süpürgesini topladım getirdim odama. aklım sıra çekicem örümceği, geldiğimde sırra kadem basmıştı lanet hayvan. pılımı pırtımı toplayıp geldim mutfağa, o hayvan çıkmadan nasıl uyucam bilmiyorum.
iğrenç bir şeydir. gece rüyanızda böceklerin -özellikle salyangoz, solucan, kurt- üstünüze çıktığını görürsünüz. böceklere viladayla dokunmak bile rahatsız eder sizi. çok beterdir, çok...
evet beyler.
şimdi geçenlerde artan sıcaklık dolayısı ile de bir balkona çıkayım, serinleyim diyerekten balkona çıktım. neyse işte oturuyordum, kidomu yudumlarken balkonun ucunda eşşek kadar bir karartı gördüm. kidomu yudumlamayı kestim ve oraya doğru baktım. evet sözlük, orada eşşek kadar bir böcek vardı.. ilk gördüğümde hiçbir tepki vermedim. donuk bakışlarımla hayvana bakıyordum.. aradan birkaç saniye daha geçti ve "haeeeeeeee annnnneeeeeeeeeee" diye bas bas bağırdım. annemin evde olmadığını fark edince "amınaa koyayıııııııım" diye bağırmaya devam ettim, içeri girdim, balkon kapısını iyice kapattım ve evdeki tüm camları tek tek kapattım. burada tir tir titriyerek televizyon izlemeye karar verdim ve malum odama geçtim.. bilgisayarımla sözlükten alkışlarlayaşıyorum'a, alkışlarlayaşıyorum'dan facebook'a, ordan buraya zıp zıp zıplar iken bir de ne göreyim. benden hiç korkmayan ve korkusuzca yatağımın yanındaki komidindeki çikolatama el sürmeye çalışan bir karartı!!! önce bağırdım, sonra koştum efendim, banyodan aldığım raid'le düşmanımı bir fısss'ta öldürdüm, fakat hala içim titriyordu.
evet, biz bu böcekten tir tir titreme olayına böcek fobisi diyoruz. özet geçmeyeceğim.
yıllar evvel yazın tatile giderken bir pencerenin açık unutulması, bir hafta sonra geri dönüldüğünde görünürde olağandışı birşey görülmemesiyle huzur içinde yatağa yatılıp uyumya çalışılırken (yaz olduğu için don atlet mod: on) sırtta sanki birşeylerin gezindiğini hissetmek. ama ışığı açıp bakınınca yine birşey göremeyip tekrar yatmak. aynı hissin geri gelmesi ve ışığın yeniden açılmasıyla atleti çıkarmak ve görülen bir hamamböceği...
evet. vardı böyle bir tanıdık. sohbeti hoş delikanlı bir ağabeyimiz vardı. memleket meseleleri üzerine beyin fırtınası yapmışlığımız da vardı kendisiyle.
bir gün böyle küçük örümcek falan gördü. şekilden şekile girdi. yahu dedim bu ne iştir? memleket kurtaracaktık biz. örümcekten falan korkulur mu?
küçükken saçıma el kadar çekirgenin dolanmasıyla birlikte başlayan fobidir. hatta 4-5 yaşımdayken bi böcek tenime değdiği an soyunmaya başlıyordum.*
(bkz: böcek görünce soyunmak)
anlam verilemeyesi fobidir. kaç kat büyüksün böcekten ne korkacan canım. sevmeye çalış, fobiden kurtul, muazzam canlılardır oysaki, böcekler olmasaydı ne olurdu diye falan bir araştır rahatlat içini, yen korkunu.
kafka-dönüşüm ile elif şafak-bit palas okunup, üstüne bir de naked lunch izlenildiği takdirde, ya önüne geçilmez boyutlara ulaşacak, ya da tamamen ortadan kalkacaktır,..
