insanın acizliğini yüzüne vuran korkudur. lanet olası, defalarca ağlamışlığım vardır şu yaratıklar yüzünden. dün de iki tane öldürdüm ilaçla, sonra da vicdan azabı çektim bütün gece. bulunduğum ortama kelebek girdiği zaman bile resmen moralim s.kiliyor, suratım asılıyor tedirginlikten.
aslında insana onlara erişememek engel olamamak en çok koyuyor onlar bir yerlerde deli gibi ürüyor ve sen engel olamıyorsun bu insana çok koyuyor gece ansızın yatağa gelir diye korkuyorsun 55 yaşındasın bir de erkeksin fakat silahtan korkmuyorsun böcekten korktuğun kadar bu da çok koyuyor. (bir de yok mu bu koduğumun çaresi)
Öyle küçümsenecek bir durum değil. Kaç yıldır, ailemin yanına gitsem, yalvarıyorum odaya sineklik takın diye. Yaz aylarında, hele geceleri rahat rahat camı açtırmayan bir fobidir. Malum, ışığa geliyor hayvan. Camın diğer tarafından bile bakamam asla. Yolda görsem, buyur abi der, yol veririm. Ailemi veya oda arkadaşlarımı kaç kez çileden çıkardım hiç bilmem. Neyse ki, sineklerle bir sorunum yok. Yoksa vay halime.
eğer reenkarnasyon filan varsa kesinlikle önceki hayatımda böcekler tarafından işkence yapılıp türlü tecavüzlere uğradım sanırım. başka bir mantıklı açıklaması olamaz bu korkunun. benim ırkım dünyaya hükmetmiş, uzaya çıkmış, aslanları evcilleştirmiş, ben hala böcekten korkuyorum amk.
sadece görmem bile yeterli aklım çıkıyor adeta. normalde yılandan fareden korkmayan biri olarak böcek gördüğümde elim ayağım boşalıyor resmen. umarım hepsinin soyu tükenir.
son 3 gündür odamda 2 defa bökce görmemle delirme durumuna geldiğim durumdur. yok odamı onca temiz tutuyorum böcek tabletleri var heryerde hala çıkıyorlar. şuan etrafıma bakıp bakıp kaşınıyorum huylanıyorum. 3 gündür uyuyamamakta ayrı bir çile. yaşamayan bilmez.
kadınlarda erkeklere göre daha fazla olmasının sebebini yine evrimsel süreçteki koşullanmaya bağlamak mantıksız değildir. örtünme, giyinme ve temizlik gibi aktivitelerin kısıtlı olduğu ve hatta insansıların ağaçta yaşadığı dönemlerde, menstrüal döngüde olan dişilere dadanan böcek ve fare gibi hayvanlar, kadınların genlerine işleyen ve kalıtımsal refleks haline gelen bir korku mekanizması oluşturmuştur. o yüzden kadınlar sebebini çok anlamasa da ilkel atalarının yaşadığı korku ve tiksinmeyi günümüze kadar devam ettirmişlerdir. tıpkı uykuda sıçrarken bir yere tutunma refleksi gibi.
5-6 yaşındayken gece tuvalet terliğinin içindeki o devasa hamam böceğini görmeden giyince o iğrenç "vıck" sesi ve inanılmaz bir çığlıkla başlayan, yaz aylarını da zindan eden bir fobidir.
An itibarı ile mutfakta gördüğümden dolayı saatlerce kaşıntıya maruz kalmama neden olan lanet fobi. Tabi o mutfağa zanlının cesedini gormedem bi daha nasıl girerim bilinmez.
insanlardan çok böceklere zararı olan fobidir. Zira korkan kişi genellikle -buna sivrisinekleri dahi öldürmeyen kıyamayan ben dahil- kendisini deli edecek derecede korkutan/tiksindiren böcekten kurtulma girişimini öldürme alternatifi yönünde uygulayacaktır. Bana hiçbir zararı olmadığını bilerek acıya acıya, özür dileye dileye kanına girdiğim onlarca böcek vardır. Olası ahiret adaletinde yakama yapışıp hesap sormaları haktır. Orada da özür dilerim.
