çünkü herkes var olmak ister, yürekleri saran alev alev yanan bir ateşin tam ortasında..
o en sevdiğin kadını, yıllar önce avucunun içini terleten ellerin sahibini, karnı burnunda bi fotoğraf karesinde gülümserken görmek gibi yıllar sonra,
yüreğinde aynı ateş yanarken hemde,
bir zamanlar onun yüreğinde yanan ateş gibi hala sıcakken üstelik..
çünkü herkes var olmak ister, geleceği yakıp geçmişi bertaraf eden bir düşünce gibi beyinlerde...
o en sevdiğin, nefesinin dibinde yaşamak istediğin huzurunda bir ömür yaşamak için can vermeye hazır olduğun o adamın kucağında onun parçası olan bir kız çocuğunu,
dünya dışı meleksi bir gülümseyişin içerisinde mutluluklar içerisinde görmek gibi,
yok olmak istemek gibi,
hiç olmamak istemek gibi...
çünkü herkes var olmak ister, hayatın tüm yalanlarının arasında tek gerçeği olmak birinin...
koşarak gittiğin ve emin olduğun bir yolun hiç tanımadığın ve daha önce rastlamadığın bir yer olduğunu,
üstelik kendinden onca emin koştuğundan bi daha geri dönüşünün de olmadığını anlayarak çaresizce
kaderine razı olmak gibi,
pişmanlık gibi, en büyük hataların başlangıçlarda saklı olduğunu idrak etmek gibi,
bi daha başlamaya mecalinin olmadığını anlamak gibi....
çünkü herkes var olmak ister, tam anlamıyla teslim olduğu ve suistimal edilmediği bedenlerde...
başka tene sarılmak mevsim değiştirmek gibi, yemyeşil bahar aylarının ılık elma kokularından, kara kışta buz gibi üşüyerek bilinmedik nahoş kokularda nefes almak gibi,
dudaklarında son bulan bir buseden sonra gözlerini açtığında o tanıdık bakışı görmemek,
dehlizlere düşmek,
kendini tekrar tekrar sorgulamak gibi, onu düşünüp karşındaki insanı hayaliyle aldatarak onada
hak etmediği bir haksızlığı yaşatmanın utancıyla kahrolmak gibi,
bir daha teslim olamamak gibi..
insanın bir konuşma ile aklına kalan tonla şey. öğretmenin verdiği bir ödevi okursunuz, okursunuz anlamazsınız. ancak birisiyle konuşursunuz, bütün konuşma ezberinizde kalmıştır. gelir ve sözlüğe yazarsınız.
