vüsat o bener'in muazzam kitabı. Üstad kitabı oğuz atay'a adamıştır. Bu bile başlı başına bir merak uyandırıyor. Öncelikle şunu belirtmek gerekir ki vüsat o bener'in bu kitabı klasik anlamda bir okuma yapmak isteyenlerin "kesinlikle" ama "kesinlikle" uzak durması gereken bir kitaptır. Çünkü teknik ve dil açısından son derece zorlar okuyucuyu. Şiirsellikten asla taviz vermez ama bölümler arası bağlantılar veya bölümlerin kendi içlerindeki dokuları sıradışı bir izlek taşır. en beğendiğim bölümlerden birinden kısa bir alıntı;
"düşşüz uykulardan bile uyanmak. yol tükendiğinde dönüşsüzlüğün mutlu kesinliğini ayırt edebileceğine inansa, dayanmak daha mı dayanılır olurdu? yürekleri duranlar yaşama tekrar döndürülebildiklerinde 'bitti'yi algılayabildiklerini söyleyemiyorlarmış. karanlık da bir yargıdır, açıklamadır. demek beynin kısacık dirimi bilinçle bağlantılı değil. ne akıl ne bellek susturulduğunu, sustuğunu bilmeden susacak."
