sanki icindekiler 10 dakikada bir guncelleniyormuscasina umut dolu bir bakistir aslinda o fakat buzdolaplari kallestir ne yazik ki, ne verdiysen onu alirsin. *
sık sık birşeyler yeme ihtiyacı hisseden insanlarda, karnı acıkıp ne yiyeceğini bilememe durumunda vuku bulan,ama kimi zamanlarda eli ve dolayısıyla midesi boş geri dönmeye kadar giden,aç bir insana umut aşılayan eylem.
öğrenci evindeki garip öğrenci davranışıdır, içinin boş olduğunu bile bile gidersin kapağını açıp o boş raflara uzun uzun bakarsın, bin bir türlü hayal kurar, kendini tatmin eder ve kapağı kaparsın.
susam sokağında geçen olay. o yıllarda hafızama kazınmıştır. kukla olan bayan buzdolabının kapağını açıp mal mal bakar ne yiyeceğine karar veremez "biraz düşüneyim" der. kapağı kapattıktan sonra dolabın içindeki yiyecekler konuşmaya başlar ve aralarında anlaşarak sandviç oluştururlar kadın buzdolabını tekrar açınca sandviçi görür ve "aa burda ne varmış böyle niye fark etmemişim ben" der. evet susam sokağıyla büyüyen bir nesildik.
sigara bağımlılığı gibi bişey; aç olsanda tok olsanda buzdolabının başına gidilir aşağıdan yukarıya ve yukarıdan aşağıya olmak suretiyle boş boş bakılır ve çoğunlukla bişey yemeden dönülür. bir çeşit pasif ev jimnastiğidir.
