bir bilinç uyanışıdır.birisine bağlanırken, onunla yaşarken yok olup gideceği akıllara gelmez. gün gelir giderse sevilen, o zaman bu uyanış baş gösterir. ama bilinen ve uygulamaya koyulması çok zor bir şartlanımdır. zira, herkese gidecek gözüyle bakılması karamsarlığın ve yalnızlığın davetiyesidir. ölüm, yok oluşun korkutucu bir adıdır. ölenle ölünmez derler ama onsuz da yaşam hiç kolay değildir.tüm ölümler aslında erkendir demiş şair..
lise yıllarında aklımda kalan bir cümleyi hatırlatan cümledir. 'hiçbir şeyin yoktan var olmayıp vardan yok olamayacağı yasası'nı düşündürür. acaba yokluk mudur sonrası, yoksa yeni bir başlangıç mı?
