absolution albümünde stockholm syndrome dan sonra en seveceğiniz şarkılardan birisi.bu şarkıda matthew bellamy en kalından söylerken birden inişe geçmesiyle insanın içinde bi ürperti uyandırıyor.1 kere dinlemeyle yetinemeyeceğiniz bir şarkı..
defalarca arka arkaya dinlenesi bir muse şarkısı. gerek piyano darbeleri gerek se arkadan gel bass riffleri ile içinizi ısıtır. aynı zanda sözleri en güzel muse şarkılarından biridir. umudun, hayallerin, başarabileceklerimizin şarkısıdır bir nevi. hayalleriniz yıkılmıştır, sevdiğiniz uzaklara kaçmıştır, yalnız bırakılmışsınızdır, başarısız olmuş ve bu içinize oturmuştur. matthew bellamy elini uzatır size bir melek gibi. "kalk evlat, zaman ağlama zamanı değil. daha yapacak çok şeyimiz var" der. içiniz mutluluk dolar. kelebekler çevrenizde kanat çırpar. midenize girerler. uçarsınız.
son bir şansınız var. bunu iyi değerlendirin. ve en iyisi olun.
şarkının ortalarında giren piyano kısmı matthew bellamy'nin yaratıcılığının doruklarına çıktığı anlardan biridir. ilginç olan şey bu tarz numaraları oldukça ana akım bir tarza sahip olan bir grup dahilinde sergilemesidir. muse'u çok sevmem, fakat bu adamın yeteneğine şapka çıkarmadan da edemem.
Hayat gibi şarkıdır. ilk yavaş ritmle başlar parça sonra ritm yükselir ve karışır sonlara doğru yine hafifler ritmler ve ardından aşırı bir yükselişle biter. Matthew bellamy bu işi gerçekten çok iyi biliyor.