snoop dogg'un 14. albümü. içindeki şarkıları dinlerken, bir bahar havasında çimlere uzanıp dinleniyormuş gibi hissediyorsunuz.
çimenler, yeşil alanlar derken albüm kapağının resmini de atalım;
amerikada konuşma dilinde bayan cinsel organı için kullanılan kelime yada eski abd başkanının soy ismi. aynı şeyimi yazdım acaba...??? galiba öyle oldu.
müzikalite açısında öyle ahım şahım bir grup değildi.(di'li geçmiş zaman kullandım nitekim grup dağıldı) yani hiç bir insanın; "vay gitarist şurda ne çalmış ne solo atmış be" ya da "gavin rossdale gene sikertmiş hacı" dediğini hatırlamam. böyle bir övgü duysam da ayıplarım.
len ama bu grupta çok az grupta bulunan bir şey vardı. ruh vardı adamlarda. aşağı yukarı her şarkısında hüzün, öfke bi' şehvet vardı. basit melodilerle bu ruhu o kadar iyi yansıtıyorlardı ki dinleyiciye. zaten adamların amacıda buydu. nihayetinde onlar virtüöz değildi. ama bir virtüözden öte ruhları vardı. mnskym yarım saattir şu vurguyu yapmaya çalışıyordum. sonunda lafı bağladım. bir şarkı tavsiyesi verip hemen gaçhayım bu entryinden.
babasından ayrı oğlundan ayrı bi çektiğimiz amerikalı tiksinç sülale. bilmiyorum soyları nerelere dayanır ama belirli localarda hakim oldukları gerçek.
