çocukluğun imgelerinden biridir.burnu kazağa silmek,domates yerken yakaya akıtmak,şeftali yeyip ellerin yapış yapış olması ve elleri kimseyi sallamdan üstteki beyaz giysiye silmek gibi davranışlar da bu eklenebilir.
kücük cocuklarin mendil bulamadiklarinda bulsalar bile aman simdi kim kullanacak bu zimbirtiyi diye dusunup gerceklestirdikleri olaydir.cok basittir dil cikartilir burnunun alt kisminda gezdirilir.eger ilk kez gerceklestiriliyorsa bu eylem anaa tuzluymus lan bu diye tepki de verebilir
bugün sokakta top oynayan 6 yaşlarında bir çocuğun gözümün içine baka baka yaptığını gördüğüm ve beni eskilere götürmüş harekettir.
üstündeki kazağın koluna silinmediği durumlarda gerçekleştirilen hadisedir. sümüğün tadının tuzlu olduğunu ilk defa o zaman öğrenmişizdir.
yapılmadığı takdirde sümük dudakla burun arasında iz bırakır. bir de sokakta toz toprak buraya yapışırsa, akşam eve gidince annenin gözlerinden çıkan şimşeklere maruz kalabilirsiniz.
her çocuğun en az bir kez gerçekleştirdiği harekettir. Yalaması iyidir, hoştur; ama yalarken görülmek belki de yıllar boyu alay konusu olma nedenidir. Bir de sümüğü, uzun kollu bir kıyafetin kol kısmına sürme hadisesi var. Ancak o da annelerden azar işitme nedeni. Mukozadan kaskatı olan kolları yıkamaya bir tek ana yüreği dayanır. O da bir yere kadar dayanır.
