konu hemen doğallık üzerine getirilir. insanın doğal olması gerektiğinden, aslında hepimizin doğa ananın bir parçası olduğumuzdan ve özümüze dönmenin gerekliliğinden dem vurulur. burun karıştırma felsefi bir nitelik kazanır.
kız bunu yemezse normaldir, ha yerse zaten öyle kızı siktir etmek gerekir. burdaki amaç kızı tekrar kazanmak değil, yiğitliğe bok sürdürmemek.
bana yıllar önce yaşadığım komik bir hadiseyi ahatırlattı. yaşım daha 18 falan okul bitmiş ben ilk işime başlamışım ve aynı yerde bi çocuktan felaket hoşlanıyorum. işte bir arkadaşıma söz ediyorum ondan merak ediyo kızda beraber çalıştığı bölüme gidiyoruz göstermek için. öğlen paydosu etraf sakin herkes yemekte. ben beyzadeyi görüyorum ve işte o diyorum ama iğrenç herif o anda burnunun karıştırıyo. arkadaşım komaya giriyo o dakika ben yok o değil falan diyorum ama odada başka kimse yok. iğrenç utandığımı hissediyorum aq sanki ben yakalanıyorum hap yaparken. olayın kahramanıysa hiç bir şeyden habersiz beyin ameliyatına devam ediyo.
takımları* düzeltmeye çalışırken yakalanmaktan daha kötü bir durumdur. "iğrençsin berkut!" gibi bir tepkiyle karşılaşmak hiç de şaşırtıcı olmaz.
diğeri ise mazur görülebilir, zira bunlar birbirine özellikle de sıcak havalarda sık sık yapışabilmektedir.
- aaa napıyosun, burnunu mu karıştırıyosuuun !!
+ evet ya,
- çok iğrençsin, böyle biri olduğunu bilmiyodum..
+ sanki sen karıştırmıyosun. ayrıca sen beni bi de tuvaletteyken görüceksin..
( karşılıklı kahkahalar. çocuk o anda parmağını çaktırmadan silmiştir bile.)
-caner !!!sen ne yapıyosun?
-aşkım kazı yapıyorum.
-gerçektenmi!* bende az kalsın senden tiskiniyordum**.neyse iyi bariiii iyi bi şeyler çıkarsa banada haber ver oldumu.
-oldu ,hadi dışarı*
sonrasında kız gözlerini dikip size iğrenerek bakarken, parmakta kalan sümüğün nerelere sürüleceği sorunsalını ortaya çıkarır.
sümüğü buruna tekrar geri sokmak, artı puan ve çizik de olsa tekrar bir karizma kazandırabilir... *
