canım ve güzel memleketimdir. Güzel ülkemin en güzel şehirlerinden birisidir. bazı çalışmalara göre, coğrafi konum ve yapı olarak, Dünya'nın en yaşanası yirmi yerinden birisi olduğu söylenir. Adı üstünde, bazı değişkenlere bağlı olarak yapılan bazı çalışmalara göre durum budur.
Sahip olduğu genel doğal güzellikleri; dağ, tepe, ova, vadi, kanyon, göl, deniz, şelale, mağara, kaplıca, orman, tarih, kültür, lagünler, koylar, körfezler, burunlar, endemik floralar, endemik hayvan ve böcek türleri, vb. şeklinde sayılmayacak kadar çoktur ve hepsi bir bölgede bulunabilir. Vakti ve imkanı olanlara çok fazla seçenek sunar.
Sadece nilüfer ve mudanya değil umarım osmangazi de yanlarına katılır, boz başkandan nilüfer'in her yerine saçtığı eğlence ve kültür mekanlarından bursa'nın her yerine bekliyoruz, adım adım gerçekleşir ve bursa eski canlı hayatına ve kondisyonuna kavuşur diye umuyorum. Boz başkandan umudumuz büyük.
Bu arada telaş yaşamak konusuna gelirsek, bursa bir sanayi şehri, ne kadar telaşsız olabilir ki? Ha trafik sıkışık olmadığı için istanbul kadar bir telaş yok ama otomotiv şehri olduğu için malum stres, negatif motivasyon ve türevleri bolca mevcut, e bu da dolayısıyla pasif bazen aktif bir telaş yaratıyor.
Bir şehir içindekilerle güzel deriz ya hep, içindekilerle güzel ama işin de rahat olduğu, rutin sabah telaşları yaşamadığın zaman güzel be yavrum. insanlar falan ok ama sen gergin olunca ilişkilerini de keyfince, doya doya, rahat bir şekilde yaşayamıyorsun. Her türlü ikili ilişkiden bahsediyorum, bu tabii biraz da işkolik olmamdan kaynaklanıyor keşke böyle olmasam ya da olmak zorunda kalmasam, prim günü zorunluluğu 10 seneyle haydi bilemedin 15 seneyle sınırlı olsa mesela, prim gününü doldurdun mu yaşı beklemek zorunda kalmasan, artırıyorum çalışmama hakkın falan olsa, sosyal devlet, püüü çok uçtum neyse *
ciddi anlamda o kadar soğudum ki buradan. üniversiteye ilk başladığımda 16 plakalı araba görünce aşırı duygulanıp ağlayacak duruma gelen ben artık Bursa'nın yakınından bile geçmek istemiyorum. ne bir arkadaşım kaldı, ne sokaklarında kendimi güvende hissederek geziyorum, ne insanlarının eski sıcaklığı var asla eski tadı tuzu kalmadı.
son zamanlarda burnumun direğini sızlatan şehirdir. 8 yıl yaşayıp veda etmek zorunda kaldığım ve orada bıraktıklarıma olan özlemimin her gün arttığı yerdir. düzensiz göç kurbanı olan yerleri dışında, büyük şehirlerle kıyaslandığında, ziyadesiyle yaşanılabilir bir yerdir.
kendime yeni bir hayat kurmak için 5 sene yaşadığım izmiri ve memleketim olan manisayi bırakıp yerleşmeyi tercih ettiğim şehir 8 aydır beni pişman etmedi aksine doğru bir karar verdiğimi düşündürttü gerek istanbula rahatlıkla gidip gelmem(budo) gerek insanıyla ve büyükşehire nazaran nispeten uygun fiyatlarıyla gayet yaşanılası bir il.
kimi için Osmanlı’nın ilk başkenti, tarihin kokusunu her köşesinde hissettiren şehir; kimi için iskender kebabı, kestane şekeri ve Uludağ’ın karı.
sanayi desen var, tarih desen var, doğa desen o da var. ama trafik? maalesef o da var. şehri sevenler “Bursa’nın yeşili başka” derken, yıllar geçtikçe o yeşilin yerini beton alıyor diyenlerin sesi de yükseliyor.
merkezde tarihi çarşıların arasında kaybolabilir, Cumalıkızık köyünde nostaljik bir kahvaltıya oturabilir, Mudanya sahilinde deniz havası alabilirsiniz. ama en güzeli, bir bursa seyahatinde iskenderin üzerine mis gibi bir süt helvası patlatmaktır.
