yeşil bursa'da yeşil metro vagonlarına binerken, bazı kesimden insanlar, metro problemlerini çözemediği için büyük sıkıntı içerisindeler efenim.
metro problemi derken belediye boyutunda değil. bakınız:
1) normali: istasyonda sarı çizgi geçilmez. bursa halkı: ama sevgili bursa halkı itişir kakışır bir şekilde sarı çizgiyi geçer, ya da ucunda danseder.
2) normali: metro durduktan sonra önce içerisindekiler iner. bursa halkı: ama güzel bursa halkım canım benim, biz inmeden üstümüze atlarlar. ki biz inemeyelim içerde kalalım. metro da hareket etsin, işimize geç kalalım diye. niye? çünkü bizi çok severler. biz kimiz? biz de geçici bursa halkıyız.
3) normali: istasyonda merdivenin sağ tarafları kullanılarak çıkış ve inişler yapılır. bursa halkı: ama cicim bursa halkı burada da siz iniyorsanız karşınızda belirir. çarpışmayı çok sever. zaten lunaparkta çarpışan arabalar hep dolu olur. çıkıyorsanız üstünüze düşerler.
bursa halkı canım benim seni ben pek çok severim...
yaşlılara yer vermekten falan bahsetmiyorum. hamileleri ayakta durdurmaya özen gösterir. cevap olarak da "spor olsun bebeğe iyi gelir" derler.
not: izmirli metroya binmeyi biliyor merve sana bir sözüm yok.
sevgiler...
metro durduktan sonra inme çabası içinde olanlar ve binmek için yırtınanlardan kaynaklanan durumdur. en güzeli ortalık yatışana kadar kenardan milleti izlemektir. binmek isteyenin çakal bakışları, çevik haraketleri ve inmek isteyenlerin "hay öküzler ya, hala binmeyi öğrenemediniz metroya" tarzındaki bakışlarıyla binenlere trip atması arada da sözlü sataşmada bulunması* pek eğlenceli oluyor.
ulan sanki 50 yıldır metro var memlekette, daha dün eşşekten indik bir durun hele. ne hikmetse medeni olmanın kriteride metroya binmek oldu mına koyim .
her kuşu siktik kaldı leylek.
