her yetişkinin en az bir kere çocukken yapmış olduğu, akan burnunu koluna silme işidir. mendil aramaktansa, burun en yakın yere yani kola silinmektedir.
ilkokulun ilk bikaç yılı yaptıgım hede. önlükler de siyahtı bizim zamanımızda iyice belli olurdu, her akşam annemden azar işitirdim, yol yol bembeyaz olurdu önlüğün kolları.
bir müddet sonra önlüğün/formanın kolları kayış gibi olur. eğer anneniz yoksa bu görüntü gitmez anca babanızın cimri olmayıp yeni bir ceket alması yahut benimki gibi cimri olması durumunda boyunuzun uzaması ile çözülebilen bi problemdir. zira boy uzar artık burnunuzu dirseğe gelen cekete silmek zorlaşır...
en belirgin çocukluk dönemi kalıntılarından birisidir.
kazağın, t-shirt'ün bilek hizalarında ya da baş parmaklarınızın üzerinde kurumuş bir sümük kalıntısıyla karşılaşmasınız olağandır.
sümük yeme evresinden sonra gözlemlenen ve yavaş yavaş sümüğün bizden uzaklaştırıldığı anlara tekamül etmektedir.
ilerleyen zamanlarda, okul sıralarının altına yapıştırmak, parmağımızda yuvarlayıp duvara, tahtaya, ağaca ya da sürülebilecek herhangi bir yere geçerken sürüp geçmek ve son olarak baş parmak ile işaret parmağı arasında yuvarlayarak "top" halini aldırdıktan sonra herhangi bir yere nişan alarak ya da almayarak fırlatmak vasıtası ile devam etmektedir.
sokakta oyun oynarken bu eylemi gerçekleştirmiş olan bir çocuk gördüğünüzde, bu size tebessüm ettirebilir. Fakat artık büyümüş, birey olmuş bünye bunu yaptığına tanık olmak, tiksindiricidir.
