ilkokulda vardı böyle bi adam. saçlarımın ilk kez bitle tanışması da ondan olmuştu. ben uzaklaşmaya çalıştıkça, herif dibimde bitiyordu. ismi cihandı.
bu adamda burun temizleme gibi bi alışkanlık yoktu. hatta bana kalırsa insan burnunun temizlenebileceğinden haberi bile yoktu. ismin cihan olsun, bu kadar yüzeysel ol. isimler kaderlerimizi belirlemiyor be agoli.
sıraya gelip oturur ve belirgin şekilde burnundan nefes alıp verirdi. bütün günüm cihanın ve vokalde burnunun ortaya çıkardığı "fısssıt füüüs, fısssıt füsss" adlı melodiyi dinlemekle geçerdi. ama hakkını yememem lazım, parçanın düzenli bi ritmi vardı.
insanın ufkunu geliştiren sıra arkadaşı.
burnun sadece nefes almaya yaramadığını, temizliğin çok ta önemli olmadığını, gönüller hoş olduktan sonra melodilerin anlamını yitirdiğini de öğreten arkadaştır kendisi.. Toplum içerisinde farklı olmayı ilke edinmiştir. En önemlisi sıra arkadaşına değişik tonda sesler dinleterek, günün rutininden uzaklaştıran canayakın kişiliktir. *
büyük olasılıkla burun ve nefes problemi var olan,grip nezle gibi durumlarla pekişen,insanı dersten sınıftan ve hatta okuldan belki de o şehirden bile soğutabilecek üstün yeteneklere sahip x kişidir kendisi.nefret ettirir adeta kendinden.yıllardır görmedim mecburi değişmeyen lise sıralarından sonra.hala da görmek istemediğim şahsa ideal örnektir.
