1923-50 arası Cumhuriyet döneminde eserler vermiş sanatçı.
Kendisi 1892 senesinde Silivrikapı'da doğmuştur. 1912'de Mülkiye Mektebi'ni bitirmiş ve öğrencilik yıllarında gazetecilikle ilgilenmiştir. Burhan Cahit, 1946'da Demokrat Parti'den istanbul milletvekili seçilmiştir ancak mazbatası TBMM Genel Kurulu'nca iptal edilmiştir.
1949 yılında, 67 yaşında, vefat etmiştir.
Eserlerinin konusunu I. Dünya Savaşı ve sonraki yıllarında ülkemizde gerçekleşen toplumsal değişmelerden ve yeniliklerden alan popüler romanlarıyla adını duyurmuş, hatırı sayılır derecede geniş bir okuyucu kitlesine sahip olmuştur.
Kırka yakın eseri bulunmakta olup, ilk romanı 1925 yılında basılan Aşk Bahçesi'dir ki bu roman edebiyat kaynaklarında 1923-50 yılları arasının en çok rağbet gören popüler aşk romanları arasında yer alır.
Eserleri:
-Bizans Akşamları (Hikaye) (1922)
-Coşkun Gönül (1925)
-Aşk Bahçesi (1925)
-Gönül Yuvası (1926)
-Kızıl Serap (1926)
-Ayten (1927)
-Harp Dönüşü (1928)
-Hizmetçi Buhranı (1928)
-Komşumuzun Romanı (1929)
-Adam Sarrafı (Piyes) (1929)
-Gazi Mustafa Kemal (1930)
-Aşk Politikası (1930)
-Şeyh Zeynullah (1931)
-izmir'in Romanı (1931)
-Gazi'nin Dört Süvarisi (1932)
-Köy Hekimi (1932)
-Bir Çatı Altında (1932)
-Yüzbaşı Celal (1933)
-Düğün Gecesi (1933)
-Mudanya-Lozan-Ankara (1933)
-ihtiyat Zabiti (1933)
-Yalı Çapkını (1933)
-Gavur imam (1933)
-Cephe Gerisi (1934)
-Gurbet Yolcusu (1934)
-Kır Çiçeği (1934)
-Patron (1935)
-Dünkülerin Romanı (1934)
-Kurşun Yarası (1936)
-Sevenler Yolu (1937)
-Nişanlılar (1937)
-Atatürk'ün iki Cephesi (1939)
-Yaprak Aşısı (1939)
-Köydeki Dost (1940)
-Vicdanından Af Dile (1945)
O, Samsun'a çıktığı zaman, üstü başı yırtık, postalları patlamış, silahsız bir er gördü. Yüzünün rengi bakıra dönmüş, yağlan eriyip kemik ve sinir kalmış bu Türk askeri ağlıyordu. O'na sordu:
- Asker ağlamaz arkadaş, sen ne ağlıyorsun?
Er irkildi, başını kaldırdı. Bu sesi tanıyordu ve bu yüz ona yabancı değildi. Hemen doğruldu ve Anafartalar'daki Komutanını çelik yay gibi selamladı.
- Söyle niçin ağlıyorsun?
iç Anadolu'nun yanık yürekli çocuğu içini çekti:
- Düşman memleketi bastı, hükümet beni terhis etti. Silahımızı elimizden aldı. Toprağıma giren düşmanı ne ile öldüreceğim? Kemal Atatürk, er'in omzuna elini koydu:
- Üzülme çocuğum, dedi. Gel benimle!
Ve Samsun deposunda giydirilip silahlandırarak yanına aldığı ilk er bu Mehmetçik oldu.
