din, iman, para üçgeninde meclise girmeyi başaran ve cumhuriyetin temel niteliklerini de değiştirebileceklerine inanmak gibi bir gaflete düşen kimselere* ecevit in attığı tokattır.
türkiye'de 'sol' denince akla gelen ilk ismin meliste söylediği söz.
bir zamanlar aynı mecliste, benzer cümleleri adalet partisi'nin ileri gelenleri türkiye işçi partisi için kurmuştur.
ecevitin türk siyasi literatürüne kazandırdığı söz öbeği.
kurtlar vadisi'nde bile bu kadar kaliteli laf duymamışdım.
büyük adamların büyük laf ettiğinin bi ispatıdır aynı zamanda...
"burası millete meydan okunacak yer değildir! Türkiye'de günlük hayatta kimse kimsenin inançsızlığına karışmıyor.
Amma velakin bu meclis ki, 23 nisan 1920 cuma günü, kurbanlar kesilerek, tekbirler getirilerek, memleketin dört bir yanından gelen hocaların eşliğinde açılmıştır. (aaa ne kadar da laikliğe aykırı bir eylem ile açılmış! cık cık cık) Hatta çıkardığı ilk anayasa'da türkiye cumhuriyeti'nin dini islamdır ibaresi yer almıştır. O meclis ki "burdur milletvekili ve islam şairi" -resmi kayıtlarda geçen ifadeyle- mehmet akif ersoy'un içinde bulunduğu meclistir.
meclise adını veren o "büyük millet" ki , islami soslu vaadlere kanarak bu meclisi desteklemiştir. o yüzden kendini bilmez ve tarihten bihaber şu beyefendiye haddini bildiriniz..."
şeklinde cevaplanabilecek saldırıdır. tabi söz konusu diyaloğa özne olan mezkur şahıs artık mefta olduğu için daha fazlasını demek yakışık olmuyor. allah taksiratını affetsin.
