Kadını iğrenç ve itici yapan unsurdur. Kadın dediğin naif olmalıdır. Nedir öyle sigara içmek gibi mide kaldıran şeyleri kullanmak... Hatta kadın değildir o kollarında, ayaklarında kıllar, sakal, bıyığı vardır.
buram buram sigara kokmasının yanında bir de pantolonun arkada cebinde sigara taşıyanı gördüm; çalıştığım iş ortamında olması işin daha acı boyutuydu.
kadın/erkek diye ayırmaya gerek yok aslında...sonuçta sigara kokusu kimseye yakışmıyor. ama...tabi kadın dediğin şöyle narin olmalı böyle çiçek olmalı diye bir beklenti olunca bu tür başlıklarda da kadın özne durumunda oluyor. sağlığını düşünen kimse içmesin şu illeti...
Bendim bu. Lise yıllarında bir akşam abi Winston kırmızı versene cümlesi ile başlayan süreç,üniversiteye gelip 'Vuhuu özgürüm,özelim,en birinciyim' egosunun ardından hayatın ağzımın üzerine çarpmasıyla günde 2 pakete kadar çıkardım mereti. Oradan oraya koşturmayla geçen dönemde tek dostumdu, sigarasız tek bir fotoğrafımın olmayışı ile ünlüydüm.O kadar ki sigara içtiğimi öğrendiği akşam ağlayan babam bile artık ötede beride içmeme ses etmiyordu. Sigara benim için bir mücadeleydi ve onun bitmesi, bırakılması söz konusu dahi olamazdı
Sonra şu oldu. Güne sigarasız başlayamaz hale geldim,çay dahi demleyemiyordum sigara içmeden. Öğrenci harçlığımın büyük çoğunluğu sigaraya gidiyordu,sigara içebilmek için yemek yemeye başladım.Günde iki paket olan miktarım, yoğun sohbet ve efkarlı anlarda iki saatte bir pakete kadar indi.Bunun bir problem olduğunu üç sene boyunca anlamadım, ta ki göğsümdeki ağrıya kadar. işte ipler orda koptu,hastane randevusunu ancak bir hafta ileriye alabilmiştim ve ağrımla ben baş başa kalakaldık bir hafta boyunca. Öksürük krizleri, uzanınca aniden giren ağrı, korku, dehşet her şey aynı anda geldi.Ekstrem sporlara ilgisi ve her daim hayatla dalga geçmesiyle tanınan ben bir göğüs ağrısıyla ne yaptım ulan ben kendim demeye başladım,o kokruyu anlatacak kelime yoktur.Sonra başladık akciğer kanseri anıları okumaya, oradan koah. Artık bitmişti, ya kanserdim ya koah.içine sıçtığım psikoloji ile göğüs hastalıkları bölümünün önünde beklerken,kapıdan,az önce koah dördüncü evre hastası olduğunu öğrenen bir kadın çıktı,ağlıyordu.Yanımdaki amca öksürmekten dengesini yitirdi ve ben tek başıma tüm bunları izliyordum.Eğer o kapıdan basit bir soğuk algınlığı ile çıkarsam bırakıcam dedim.Büyük ihtimal yapayalnız yaşayacağım için de o amca ve koah hastası kadın gibi beni teselli eden yakınım da olmayacaktı.Elimde avucumda bir tek kardeşim vardı ve bunu ona yapmayacaktım.
Bir gün daha sonuçları bekleyip ertesi gün öğrendim ki hiçbir şey yokmuş bende,stresten oluyormuş.Ama doktorun, 'Şimdi söylemedim ama bi on yıl sonra duymaktan korktuğun şeyleri söyleyebilirim' cümlesini hiç unutmayacağım.Aynı gün,sigarayı bıraktırma polikliniğinden randevu aldım, (bkz: champix)isimli ilacı kullanmaya başladım.Bütün yan etkileri,tehlikeleri sigarasızlığın verdiği her şey kabulümdü, bırakacaktım başka yolu yoktu.
Sadede gelirsek, ne yan etki gördüm ne de hayvan gibi yemeye verdim kendimi,24 gündür sigara içmiyorum, kül tablamı yıkayıp en üst rafa kaldırdım misafir gelir diye,spora başladım ve geçen hafta sigarasız kahve dahi içtim,aklıma bile gelmedi.Sigaraya vereceğim parayı motosiklet eğitimine verdim,eğitimlerim devam ediyor,ehliyetimi de geçen hafta aldım,motosikletime kavuşmam da yakındır. Kısacası ben,elin adamı off bu kadın leş gibi sigara kokuyor dediği için değil,yaşamak istediğim için bıraktım sigarayı, ve yaşıyorum. Hem de dolu dizgin!
Aylar sonra edit: 9 aydır temizim! Mükemmelim!
Edit: iki sene içmedim. Dün gece başladım. Birşeyler yolunda gitmiyor bu memlekette, sinirlerim bozuk.
