genellikle genç insanların, sözlüğümüz özelinde konuşursak yeni yetme, yaşları küçük yazarların pençesine düştükleri sanrıdır. aklına bir şey geliyor, ne sözlük içinde arıyor eleman ne kafasındaki ile ilgili şöyle bir zahmet edip literatürü tarıyor, bi koşu gelip döşeniyor anında entryyi. bir gün biri "suyun kaldırma kuvveti diye bir şey olabilir aslında bence" gibi bir entry girecek diye korkuyorum.
özet: bıktık amınakoyiyim ya, her neslin aynı şeyleri farklı başlıklar altında tekrar edip durmasına.
bir şey fikredip ilk ben mi düşünmüş olmalıyım acaba diye konuyu araştırma merakı duymayan ama bununla birlikte orjinal bazı fikirleri kendi kendine akledebiliyor olması yönüyle de güzel olan durumdur.
kötü olan; duyduğu parlak fikirleri kendi fikriymişçesine ve içselleştiremeden ortaya koymaktır.
gök itimini buldum geçenlerde dedim bunu ben düşünmüşümdür ilk kez. başka kimin aklına gelecek.
kafamda kuruyorum mevzusu. şimdi yer çekimi olsaydı zıplayamazdık. çünkü çekim yapışır bırakmaz. mesela bir dolabın arkasına geçip çekmeye başlasak hızlı hızlı çekip kenardan kaçsak ve dolabı bıraksak dolap duvarla buluştuğu anda çok az esneme payıyla sabitlenir.
ama dolabın önüne geçsek, itmeye başlasak hızlıca itip bi anda bıraksa duvara çarpar geri döner. itiş ve çekiş arasındaki etkiyle alakalı sanırım.
bende bu mantıkla dedim yer çekimi olsa zıplayamazdık. çünkü yer bizi sürekli çekerdi. ama gök itimi var. cisimleri itiyor. bizi itiyor yani. zıplama sebebimiz de itmenin esneklik payı bırakması bize.
ulan bir araştırdım ipnenin teki zamanında bulmuş bunu.
ee amcık ağızlılar ben ne bulucam şimdi?
edit:
ayrıca yer çekimi olsaydı çekişten dolayı daldaki elmaların dalda durma payı olamazdı. hepsinin düşmesi lazımdı. itim olduğu için onlara aradaki hava sirkülasyonu sayesinde düşmeme payı bırakılıyor.
amına koyim bana ödül falan verin lan. uğraştım buldum amk. dünya beni konuşsun amk lan!
