ayrılıyoruz yine...
ama ayrılık daha da kamçılıyor size olan sevgimde beni.
birlikteyiz bazı süreler... sonra gidiyorsunuz.
kalsanız, kalsam... kalsak birlikte.
sonra düşünüyorum " aramızdaki sevginin içtenliği, birbirimize olan bağlılığımız yine bu kadar keskin olur muydu? ya da kıymetini bilir miydik bu kadar birbirimizin? " ayrılık olmasa.
aslında bunun ardından tek bir cevap geliyor genelde: " bu kadar ağlamazdık... "
yoruma gerek var mı bundan sonra bilemiyorum.
ama kaderci olsa da bu ifade : " ne yapalım bizim de kaderimize ayrılık hakimmiş" diyorum. yatıştırıyorum belki bu şekilde kendimi... kızıştırıyorum belki de...
