ilkokul yıllarımda arkadaşlarla sürekli tartışıyoruz malum dilimiz sert biraz arkadaştan özür diliyorum bana niye bağırıyorsun diyo. her cümlenin sonuna ünlem koyuyoruz baya agresif büyüdük yani.
sonra matematik denen illete bulaştık vay efendim çok lazımmış gelişmemiz için dünya değişiyormuş falan filan hocalar lolo yapıyolar bütün gün. okulda full matematik + tarih evde kitap okuyoruz falan kültürel olarak geliştik tabii kolay olmadı.
yıl 1889 sanayi devrimi patlamış gitmiş herkes kaynak peşinde bizimkiler biraz geç giriyor mevzuya tabii ama Alman disipliniyle asılıyorlar yetişiyorlar diğerlerine. O zamanların Almanya imparatorluğu Bismarck reisin yolunda devam ediyorlar ben daha çocuğum bir zikten haberim yok.
her neyse bizimkiler full-time fabrikalarda geceli gündüzlü vardiyalar 12 şer saat çalışıyorlar. Ben pederi ne görüyorum ne görmüyorum sabah gidiyor gece geliyor. fabrikalara bakarak büyüdük evin çatısı falan akıyordu ama güzel günlerdi be.
e biz büyüdük iyice babada artık yorulmuş yıllardır çalışmaktan hastalandı yataklara düştü evin en büyük erkeği benim iki kardeşime bakmam lazım e ne yapalım inşaatlarda çalışalım o zamanlar şehirleşme artmış her yere bina dikiyor bizimkiler.
yine bir gün okuldan çıkmışım ameleliğe gidiyorum kafamda deli sorular ulan sınavlarda yaklaşıyo nasıl ders çalışacam ben okuyup adam olmak istiyorum falan diyorum kendi kendime neyse vardık işe yeni eleman gelmiş baya sessiz sakin tuhaf tip.
