Hiçbir şey yapası gelmez insanın. Sanki içinde bir sıkıntı varmış gibi hisseder. Veya gerçekten bir sıkıntı vardır ve atamaz onu içinden. Ben müziğe veririm kendimi saatlerce boş boş duvara bakarım mesela. Sigara krizine giren insanlara gerizekalı derdim daha düne kadar ama sanırım 3 yıl sonra ilk defa ben de sigara krizine girdim. Geçmiş olsun..
Her gece uyurken gelecekteki mutlu günleri düşünerek uykuya dalmaya çalışmayı bırakıp; intihar mektubuna neler yazman gerektiğini, "tek bir mektup mu olsun yoksa herkese ayrı mı yazayım?" diye düşünürken bulmak kendini herhalde bunalımın dibi.
Ben bir ara girmiştim sonra baktım böyle peynir gemisi yürümüyor kale dedim kendi kendime. Çıkmak zordur ama denemek zorundasınız hayat sizi düşünmeyecek kadar acımasızdır.
Hiçbir şey yapmak istememek ile eşdeğerdir. Canın hiçbir şey istemez beyin kimyasal salgılar ve her şey tatsız bir hal alır. Çok berbat bir şeydir. Hayattan tat almamak ölmeden ölmektir aslında. Bir kaç kez girdim oradan biliyorum. Hele konuşmaya çalıştıranlar yok mu tam dayaklıktırlar mesela. Bir durum.
Varoluşuma nasıl anlam vermeye çalıştım hemen anlatayım, üzerimde Haydarpaşa yangının üzüntüsü olduğu halde pazartesi pazartesi işe gittim. Uzun ve yorucu bir gün sonunda metrobüsüme binerek eve giderken, şans eseri oturduğum yerden, nur yüzlü bir amcaya yer vermek üzere kalkmamla amcanın, mini etekli sarışın ve takribi olarak on sekizlik çıtır denilebilecek bir hatuna yüzündeki yılışıkça gülümsemeyle yer vermesi arasında takribi olarak 45 saniye geçti geçmedi.
Bünyemde bu olayı kaldıramadı haliyle
Şimdi intihar etsem çok boktan bir sebep olacak, psikologa gitsem eleman beni kızılcık sopasıyla kovalayacak…
Acaba satrede bu varoluş sıkıntılarını çekmiş midir ?
Icinden cikilmamasi durumunda ciddi psikolojik ve fiziksel hastaliklara sebebiyet verecek durumdur. Bizzat yasanmis ve sonuclari gozlenmistir. En iyi hic girmeyin gencolar. Koyun gotune gitsin.
