Varoluşuma nasıl anlam vermeye çalıştım hemen anlatayım, üzerimde Haydarpaşa yangının üzüntüsü olduğu halde pazartesi pazartesi işe gittim. Uzun ve yorucu bir gün sonunda metrobüsüme binerek eve giderken, şans eseri oturduğum yerden, nur yüzlü bir amcaya yer vermek üzere kalkmamla amcanın, mini etekli sarışın ve takribi olarak on sekizlik çıtır denilebilecek bir hatuna yüzündeki yılışıkça gülümsemeyle yer vermesi arasında takribi olarak 45 saniye geçti geçmedi.
Bünyemde bu olayı kaldıramadı haliyle
Şimdi intihar etsem çok boktan bir sebep olacak, psikologa gitsem eleman beni kızılcık sopasıyla kovalayacak…
Acaba satrede bu varoluş sıkıntılarını çekmiş midir ?
Icinden cikilmamasi durumunda ciddi psikolojik ve fiziksel hastaliklara sebebiyet verecek durumdur. Bizzat yasanmis ve sonuclari gozlenmistir. En iyi hic girmeyin gencolar. Koyun gotune gitsin.
yuh amına koyayım, allah'tan uzaklaştırmaya bağlayanları da gördük. ulan grip olurken allah'tan uzaklaşmış mı oluyoruz? bu da hafif bir psikolojik rahatsızlık.
genellikle hayal gücü kuvetli ve ıq seviyesi yüksek olan insanlarda görülür. (bkz: belirtileri) sabah kahvaltıdan önce içilen minimum iki dal sigara, kahvaltı ardından çayla içilen sigara, tuvalete kulaklıkla girip orda da yakılan bir dal sigara. camdan insanları izlerken vay arkadaş bu millet nereye gidiyor ya? diye hayıflanmak, hiçbir şeyden zevk alamamak, arkdaşların orda burda check-in yaparken, fotoğraf paylaşırken +bunlarda hep adam oldu. diye serzenişte bulunmak, eve gitmek istemeyip kapıda deli gibi donmaktan keyif almaya çalışmak (keyif almadığını bildiğini ikimizde biliyoruz) gece yatmadan iki dal sigara içmek özetle arkdaşım *
Bunalıma her türlü girebiliriz. insanoğlu doğduğu andan itibaren, bunalıma meyillidir. Bazı, bunalıma girmişler, yanlarında altın,gümüş gibi taşınabilir değerleri yanlarında götürdüklerini itiraf etmişlerdir. Kimi bunalım severler, bunun yanlış olduğunu, ancak, sadece yanlarında beyaz entari veya kaftan götürmelerinin insanlık için daha mühim bir önem taşıyacağını belirtmişlerdir. Bunalım konusunda uzman olan Charles Nickhildman, bunalımın, insan doğasındaki yerini şöyle betimlemiştir. "Hepimiz insanız. Herkesin hayatına kimse karışamaz. O, şu şekil girer bu, bu şekil." Bu düşünce akımına kapılan bazı yaradılış harikaları ise "Dede kim?" diye sormuşlardır.
Hiçbir şey yapası gelmez insanın. Sanki içinde bir sıkıntı varmış gibi hisseder. Veya gerçekten bir sıkıntı vardır ve atamaz onu içinden. Ben müziğe veririm kendimi saatlerce boş boş duvara bakarım mesela. Sigara krizine giren insanlara gerizekalı derdim daha düne kadar ama sanırım 3 yıl sonra ilk defa ben de sigara krizine girdim. Geçmiş olsun..
Her gece uyurken gelecekteki mutlu günleri düşünerek uykuya dalmaya çalışmayı bırakıp; intihar mektubuna neler yazman gerektiğini, "tek bir mektup mu olsun yoksa herkese ayrı mı yazayım?" diye düşünürken bulmak kendini herhalde bunalımın dibi.
Başıma gelendir. 3 saattir ders çalışıyorum. Eksiklerim var. Mesaj attığım kişiler cevap vermiyor. Anlamadığım sorular kalıyor öyle. bu beni kahrediyor. Yarım saattir reynmen salağının derdim olsun şarkısını dinliyorum. Ben en iyisi intihar edeyim yav. Evet
Ben bir ara girmiştim sonra baktım böyle peynir gemisi yürümüyor kale dedim kendi kendime. Çıkmak zordur ama denemek zorundasınız hayat sizi düşünmeyecek kadar acımasızdır.
