Bir sınav yüzünden intihar edeceğini ben yine de düşünmüyorum.
Başka bir olay olmasa intihar olayına gelmezdi o. Alt tarafı bir sınav. Lise alt tarafı. Hiçbir şey değil bu.
Yazık olan kardeşimizdir.
Eminim ki buna onu yonelten ailesinin ona verdigi oneme kiyasla onun derslerine daha fazla onem vermesidir. Benim ailemde boyle, illa basarili olacaksin mottosuyla bugunlere geldim, git gide daha basarisiz bile oldum. Ygsden 3 gun once beni motive etmek yerine ustume gelen bir baba düşünün, evet iste bunun sebebi bundan baska bir sey degildir. 13 yaşındaki kizin intihar etmesi gercekten alisilagelmedik bir olay. O yaslardaki cocuklar uzerlerinde yuksek baski hissetmeden hayata bu kadar kolay küsmezler. Ulan cocuk daha ergenligin baslarinda. Allah rahmet eylesin ne diyelim.
Eğer gerçekse(umarım değildir) incelenmesi gereken çok üzücü durumdur, 13 yaşında bir yavru nasıl bunalıma giriyor, daha doğru kim nasıl sokuyor yazık çok ama çok üzüldüm kızımıza.
Yarış atına çevrilen öğrenci ölüyor, atanamayan öğretmen ölüyor, çocuğunu daha iyi okullarda okutmaya çalışan düşük gelirli veli ölüyor . Eğitimin üç ana damarı mutsuz ve kimsenin bu sistemi iyiye doğru değiştirme diye bi derdi yok ve bu sistemden bir şey bekleniyor, "Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklemek ahmaklıktır" demiş Einstein amcam, boşa konuşmamış adam! Kusura bakmayın eğitim camiasından biri olarak azıcık içimi döktüm; Allah, ufaklığa rahmet eylesin.
Üzen durumdur. Bu yarış daha ilkokulda çantalarını zar zor taşıyan küçücük çocukların annelerinin öğretmene neden az ödev veriyorsunuz diye çıkışmasıyla başlar bu yaşa kadar gelir. Hele bir de dershaneye gönderilen, etütlerde daha o yaşta baş ağrısına alışan çocukları düşünün, çok ama çok yazık!
O yaştaki çocuğun bir sınavla hayatının biteceğini düşünmesi çok kolay. Başka bir şey bilmiyor çünkü, yıllarca o sınav için performans ödevleri yapmış, soru çözmüş. Hayatının en büyük gerçeği o sınav. Oysaki sık sık değişen, ne idüğü belirsiz ne kadar da boş bir sınav. Eğitim sisteminden tut da aynı sınıf içinde birbirlerinin başarılarını kıskanmaktan doğru düzgün arkadaşlık yapamayan çocuklara yanında oturduğu sıra arkadaşının aslında bir rakip olduğunu her fırsatta dile getiren veliye kadar herkesin parmağı var bu suçta kimse intihar demesin.
O baskıdan en az hasarı alıp kurtulabilen ben bile bugün sınavlar bitsin diye ağlarken tatil başlayınca büyük bir boşluğa düşüyorum. Strese bağımlı yaşamanın en dik alasıdır bu, şimdi ne yapıcam diye boş boş zaman öldürüyorum ki bu çocuk zaten ergenliğinin başında yauv. Düşündükçe sinir oluyorum. Hayır desen ki okullarımız muhteşem, üniversite mezunu bir genç hayatta işsiz kalmaz, uluslar arası bir kalitede eğitim alıyor, bu saçma yarışa en azından bir isim bulabilirsin ama o da yok. Bugün sallasan gider karsta okul kazanırsın, dershane gibi her yer mantar üniversitelerden dolmuş taşmış hala çocuklar üzerinde kurulan stresin haddi hesabı yok.
Çok doluyum.
Mezun olduğum lisede kaymakam liseleri tek tek gezer tüm velileri çağırır ve öğrencilerin üzerinde nasıl bir baskı olduğu konusunda uzun uzun konuşurdu. Gidin çocuklarınızı öpün ve onların yaşadığı stresin farkında olduğunuzu söyleyin derdi. Buna muhtaç olmak bile yeterince absürd bir durum ama en azından bu tarz konuşmalar oradaki bir veliyi etkilese o çocuğun annesini babasını hayal kırıklığına uğratma stresi hafifler. Sınıfıma önce ben okuma yazmayı öğreticem stresiyle öğrencilere baskı kuran öğretmenlere de, çocuklarına at muamelesi yapan velilere de psikolojik destek verilmeli, daha çok seminerler yapılmalı. En azından öylece boş boş üzülmemiş oluruz.
