ne yaparsanız yapın girdiğinizde kurtulamadığınız durum. sizi seven çok güzel bir eşiniz olsa da, size her türlü desteği veren aileleriniz olsa da, güzel bir eviniz olsa da, iyi ve rahat bir işiniz olsa da, altınızda arabanız olsa da, cebinizde paranız olsa da olmuyor. biliyorum bu cümlelerin ulaştığı birçok kişi bana şu an küfür edip "daha ne istiyorsun lan it" diyecek. işte benim de değinmek istediğim nokta bu, bunalım böyle bir şey. nelere sahip olduğunuz önemsizleşiyor bir anda. keyif alamaz hale geliyorsunuz hayattan.
Depresyonun türkçesi.Çoğu zaman yanlış kullanılır.Her sıkılan,yorulan bunalımdayım demeye başlamıştır.Oysaki bunalım=depresyon psikiyatrik bir hastalıktır.Normal seyreden hali her insanda olabilir ve geçicidir;
ancak gercek anlamda depresyona yakalandıysanız ve bunalımdaysanız hapı yuttunuz.O vakit hayatın şarterleri indirilir.Pause düğmesine basılır.Hayat işkenceye dönüşür.Yaşamak için bir arzunuz kalmadığı gibi ızdıraba dönüşür.
Genelde bıçkın arkadaşlar "aman canım hayatta mutlu olmayı bileceksin,kendi kafanda çozeceksin herşeyi" der ancak bilmezler ki depresonyaki bir insanın beyninde seratonin hormonu cok az salgılanmaktadır.Icinizde oyle bir acı olur ki beyninizde asit akar sanki vucudunuza dünyayı gri görürsünüz.yataktan çıkmazsınız.ruhunuz offline olur.,Mutlu olmak için milyonlarca sebebiniz olmasına rağmen mutlu olamazsınız ya da mutsuz olmak için sebebiniz varsa daha da kafayı yersiniz.Ortalikta hayalet gibi gezinirsiniz.her şey size zor anlamsız sıkıcı gelir.Tek kurtuluş yolunuz size acı veren ve bişey ifade etmeyen yaşama eylemine son vermekten geçer...
Psikiyatristlere tonla para bayılırsınız, beyninizi lustral vb. antidepresanlarla uyuştururlar.Oturup derin derin düşünürsünüz bütün gün ;kimim ben?Neyim?Niye yaşıyom?hayatım niye bu kadar sıkıcı? niye bişey yapasım yok? Niye her taraf gri?.Niye güneşli havaları sevmiyorum?.Niye yataktan çıkmak istemiyorum?.Niye gülümseyemiyorum ?diye.
Karıştırmamak gerekir bunalımı cep telefonlarını yenileyemeyen alışveriş merkezi kızlarının kullandığı "bunalımdayım" la ...Şakaya gelmez.Yaşamayan anlamaz dışardan bok atar.Girdabın içine düştün mü bi kere debelendikçe batarsınız.dibe vurana kadar yalnızsınızdır kimse kolunuzdan tutup çekmez.Kendiniz bile size küsmüştür.
en lanetlisi işsizlik olan bunalımdır. iş olmaması , tutturamamak insanın içini kemirir. hadi bir iş sizi kabul etmedi diyelim, ama bu tür bunalım bir iş düşünememeye bile sevk eder. aşk acısı ne ki hikaye.
Edit: bunalım insanın işsizliğinden, yapacak işi olmadığından veyahut planlarının olmadığından kaynaklanmıyor. insan felsefeyle uğraşırken, resim yaparken, bach dinlerken, işindeyken; her yerde her zaman her durumda bunalıma girebilir, bunalım halinde olabilir.
Bunalım insanın yapacağı işi engellemez ama kişi kendi yapacağı işi yapmayı bunalım bahanesiyle bırakabilir.
insan neslini temsil eden, duygulanma ve düşünme eylemi bahşedilmiş varlıkların ekserisi içinse olayı sadece seyretmektir önemli olan. Bu ilişkide suyun gücüne inananların taşıdıkları heyecanın nispeti, dalgadan çıkan sesin yüksekliğine göre değişir. Fakat her ne olursa olsun kaya sessizdir. Hiçbir darbe karşısında sesini çıkarmaz. Çünkü sessiz kalmalıdır. O sessiz kaldıkça kendinden olanlar sınanmaktadır. Aslolanlar, dalgaya tutulmayanlar..
ne diyoruz hala? su önce bulanır sonra bunaltır, iyisimi bir bardak su içelim.
nefes alarak hayata devam etmek,
yemeğe düşman kesilmek,
sigaranın dibine vurmak,
mal mal çevrene bakınmak,
konuşmamak,
şarkılarla arkadaş olmak,
sevileni akıldan çıkaramamak,
hayata küsmek,
kendini sorgulamak,
sorguladıkça geçmişin izlerini görmek,
gördüğün izlerden pişman olmak,
pişmanlıklar,
kendine küsmek,
kendine kızgın olmak,
kimseyi takmamak,
uçan kuşa bile sinirlenmek,
durduk yere ağlamak,
durduk yere gülmek,
kısaca dengesizleşmek,
dünyadan bihaber yaşamak,
içkinin en yakın arkdaş olması,
psikoljinin bozuk olmasına rağmen bozuk değil moralim bozuk demek,
gelecekten ümidi kesmek,
geleceğim yok benim diyerek gezmek,
herkese iyiyim deyip onları kandırdığını sanmak,
aslında kendini kandırıyor olmak,
...
Ben var ya ben doğduğum günden beri bunalımdayım. En kesintisiz mutluluk sürem toplamda 3 ay falan onda da aşık olmuştum küçükken aq geri kalan hep bi keder. Ama böyle dışım algida dondurma reklamı içim uçurumdan boşluğa çığlık atmak.
Bugün şöyle bi düşündüm de aslında hep bu aynı anda her şeyi oldurmaya çalışmaktan oluyor. Yani istediğim bi şeyin gerçekleşmesi için diğerinden fedakarlık etmem gerekiyor ve bunu bilinçli tercih etmiş olsam da içten içe kendimi suçluyorum. Hep yapmam düzeltmem halletmem gereken bi şey olduğu için de ne kadar ilerlemiş, başarmış olsam bile bunlara mutlu olamıyorum.
Vay be acayip rahatladım aq.
