Karşınızdaki muzaffer bir komutan edasıyla lafı gediğine koyduğunu düşünür ve kahkahalara boğulur. An itibarıyla yeryüzünün en mutlu insanlarından bir tanesidir. Hele ki birbirinize karşı gizli bir kin güdüyorsanız sokulan lafın, yapılan kinayenin değeri kat kat artar. Ancak adamlar boşa konuşmamışlar; son gülen iyi güler diye.
Lafı yiyen, etrafındakiler tarafından mağlup zannedilen hikayenin diğer kahramanı son olarak öyle bir söz söyler ki önce keskin bir sessizlik hakim olur sonra da bir anda 'efendi' ilan edilir.
Ve o efendi, lafını söyledikten sonra öyle bir bakış atar ki karşısındakine, o bakışların bir sözlük anlamı yoktur belki ama evrensel olarak tek bir anlam taşır! o da;
- abi var ya sabahki düşüşünü hâlâ unutamıyorum yaa. kah kah kah.
+ hah hah hah hah. ilahi - sus artık ya çok utandı şuna baksana.
* lan demeyim demeyim diyorum ama pantolonun bacak arası yırtılmış sabahtan beri bu yanındaki + lar da bakıp bakıp kıs kıs gülüyolar.
buna da gülsene lan it.
