araba ile istenilen yere gelindikten sonraki ilk istektir yakın bir park yeri bulmak, eğer garajı ya da otoparkı yoksa. Sokakta dolanırken gözleriniz avını arayan kaplan gibi yol kenarına park etmiş arabaları kesmektedir. Sonra ileride iki arabanın arasında bir arabalık boş yer olduğunu fark edersiniz, etrafınızdaki tüm görüntü bir anda bulanıklaşır, tek net görüntü iki araba arasındaki boşluktur ve hızla o boşluğa doğru ilerlersiniz. Tam boşluğa geldiğinizde iki araba arasındaki o boşluğun garaj girişi olduğunu görürsünüz, dünyanız değişir. içinizdeki tüm coşku biter, sevinciniz kursağınızda takılır kalır, hayata küsersiniz bir kaç saniyeliğine, elinden şekeri alınmış çocuk gibi hissedersiniz kendinizi, sanki artık sonsuza kadar park yeri bulamayacakmışsınız gibi bir hüzün kaplar içinizi ama bu hüzün daha ileride görülen iki araba arasındaki bir başka boşluğu görür görmez yerini yeni bir sevinç dalgasına bırakır ve o park yerine doğru hızla ilerlemeye başlarsınız...
tam bir umut sarıkaya tipi mutsuzluk tanımıdır.
tam da işte park yeri de bulduk bi an önce gidip oturalım bir yerlere diye sevinen bünyelerin o an itibariyle tam olarak göt gibi hissetmesine sebep olur.
