"ver ben yıkayım" diyecek yiğitliği gösteremez, içeri umarsızca gidip tv izleyecek cesareti de yoktur. iki arada bir derede kalmış insanın yaptığıdır. "ayakta dikilirsem boş boş duruyo gibi olmam belki çaktırmadan" ümidi barındır.
bulaşık yıkamanın öğrenciler için en büyük zaman kaybı olduğunun bilincinde olan ev arkadaşlarının birbirlerine yaptıkları kıyaktır. bulaşık sırasının eziyetten çıkıp bol geyik yapılan bir aktiviteye dönüşmesini sağlayabilir. "e ama madem orda dikiliyorsun niye durulamıyorsun sen de el atıp?" diye sorulduğunda büyüsü bozulur.
