insanı dertler deryasında sinirle yüzdüren insandır, olmaz olsundur.
çok dertliyim yine sözlük. evdeki bütün bulaşıklar üstüme kaldı. bir ev arkadaşım var ki narin yapılı, şımartılarak büyütülmüş, her şeyi büyüten.. ulan insan eve yoğurt alırken on bin kez sorar mı ya? hatun soruyor işte. Al be kızım, al yani yeniyor zaten, beynime tecavüz etmenin ne anlamı var?
son sınıfım, bitirme projesi falan derken zaman kalmıyor inanır mısın? hatta eve yatmadan yatmaya geliyorum desem yeri. Bazen de ekip arkadaşlarım bize geliyor, onlar gittikten sonra projede bir kaç şeyle uğraşıp yatıyorum. Çalışmadan eve yeni döndüğüm bir gün: ''Ay, yarın arkadaşlarım bize gelicekti de senin misafirlerinin geleceğini söyledim, evde çok bulaşık var diye çağıramadım.'' dedi. ben de söylediği cümlenin alt metnini anında çözümleyip; ''Bulaşıkları mı yıkayalım diyorsun yani canıms?'' dedim. neyse sonra dedim insanlık bende kalsın yıkayalım. Gittim yanına ''hadi yıkayalım.'' dedim. ''ay ben spor yapıyorum, sen yıka yarısını ben sabah kalkıp yıkarım gerisini.'' dedi. ulan bütün gün kıç büyütmüş evde zaten bir de utanmadan bunu söyledi yani, gecenin 11'inde kalktım yıkadım. En yağlı tencereleri de buna bıraktım ama piçlik değil mi. yine de sıcak suya falan bıraktım ama tencereleri ona şükretsin.
dün gece şehir dışına çıktı, taaa pazartesi akşamı gelecek, ''bir parça bulaşık yıkayayım.'' dememiş, bütün hepsi bana kitlendi. geldiğinde ben sana sormaz mıyım acaba, he sormaz mıyım? hayır yani eski ev arkadaşımla aramda hiç bulaşık sorunu olmazdı, kim yıkamış bilmezdik. Bunun lafını da yapmazdık. Hem sen ay birlikte bulaşık yıkayalım de, hem bana laf çarptır, hem de bulaşıkların hepsini bana kitle. Sen bir gel de yağlı tencerelerin arasında nasıl yüzdürüyorum seni gör! pis!
