Hiç sevmiyorum. Tam bi eziyet. bir de hergün düğün evi gibi bulaşık çıkan bir evde yaşıyorsanız daha beter.
bulaşık makinesini icat edenden allah razı olsun.
o lavabo başında biraz zaman geçirip sadece bir pril ve bir süngerle, son bulaşığı da durulayıp yerleştirirken "ayyy aman her şeyin hayırlısı" aydınlanması yaşayabilirsiniz.
simit ve ayranın denk gelmesi gibi son bulaşık ve derin düşünceler de baya sevindiricidir.
en nefret ettiğim şey. yemek yapmayı severim ama yıkamak tam bir zulüm. öğrenci evinde, işte sevmediğim durum. ütü, dikiş , yemek, temizlik felan sorun değil ama bulaşık off gurbetinde sevmediğim yanlarından.
Mutfağa girince nedense her şeyle bağlantımı koparıyorum.
Temizlediğim her şeyle beynimde boşalıyor sanki. Suyla, köpükle bir yerin temizlediğini görmek evet, saçma olabilir ancak içimde minik bir zafer hissi uyandırıyor.
Daha ileri gidersem belki de O anda kızacağım bir şeye bile mantıklı yaklaşabilirim. Bir bakıma içsel boşalma yaşıyorum diyebilirim.
