tam anlamıyla içinde bulunduğum durum bu. çevremde ki hemen herkes mutsuz, umutsuz, sorunlu ve agresif. dert yanan yanana. herkes hayatından şikayetçi. insan yakınlarının mutsuzluklarından arınması ve kendini iyi hissetmesi için bir şeyler yapmak istiyor, hiç birşey yapamasa da oturup dinliyor olabildiğince yanında olmaya çalışıyor. fakat unutulan birşey var; mutsuzluk bulaşıcıdır. yani her "şöyle mutsuzum, böyle çıkmazdayım" diye anlattığınız olay başkalarının da mutsuzluğu için bir neden olabiliyor ister istemez. tabi kimse bir paylaşımda bulunmasın herkes içinde yaşasın mutluluğunu ve mutsuzluğunu demiyorum ama olumsuzlukları en aza indirgemek gerekiyor ki istemekle alakalı, insan istesin yeter ki.
son olarak, "birçok insan" diyor dostoyevski, "mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur". tabi anlayana..
Bir şeye , bir kişiye canın sıkılır, karışmak istemezsin dünyaya... Çekilirsin bir köşeye ya da köşene... Sessiz olmak uzak olmak iyi gelecekmiş sanırsın. Batar sana bir çocuğun şımarıklıktan ağlaması, kırmızı ışıkta yanan sürenin son sayısı... Batar engelleyenezsin...
istersinki; ben karışmayayım dünyaya o da bulaşmasın bana... Ama olmaz, söz birliği yapmışcasına, 'geldimin üst üste gelir' diyen atalarımızı haklı çıkarırmışcasına, telefon çalar çalar ve de çalaaar. Birisi gelir 'neyin var?' Der... Kovamazsın... Sadece geçiştirir ya da sormasın daha fazla diye hedef şaşırtırsın..,
En sonunda da birileri nasiplenir bu mutsuzluktan... En sonunda ona patlarsın... Onunda kırar, üzer mutsuz edersin. Sonra onun da mutsuzluğunu hissedip daha da mutsuz, huzursuz olursun. ''E ben sana sorma, üsteleme demiştim' de diyemezsin. Öyle boktan mı boktan bir durum... En fazla gazını alsın diye soda içersin. Afiyetler olsun efendim.
Bazen de eşyalar bulaşır sana... Elinin ayağının altına gelir...' Hadi beni duvara fırlat' der gibi tahrik eder.
zoraki tanim : insanın yanındaki diğer insan mutsuz hissediyorsa o mutsuzluk diğer insana da bulaşır.
Ayrıca (bkz: bulaşıcı bir hastalık olarak kahkaha)
