bu akşam çok efkârlıyım...küreselleşmek, ibneliği meşrulaştırıyor mu ne? dünyanın her yerinden haber alabilir hâle gelmemiz, dünyanın her yerindeki ölümlerin bize dinletilmesiyle acı dolu bir gündem yaratıyor yaşamımızda artık. ve komşumuzun dertlerine yardımcı olmakla mükellef olduğumuz o samimi günlerin aksine, şimdi dünyanın dört bir yanından her gün kulağımıza çalınanlar ile yapamadıklarımızı daha çok düşünür olduk. küçük varlığımızı, küçük topraklarımızda el bebek, gül bebek büyütüp, onun elden ele dünyaya yayılmasını ummak düşüncesi, artık bu sorun tek tıkla halledilebileceği için yersizleşti. bugünlerde çok insan ölüyor. ruhen, bedenen. çok çabuk çürüyor. çok çabuk yaşıyor. çok çabuk bitiyor. bugünlerde, çok insan yaşıyor, doğal olarak, ölümler de arttı tabii. fakat, bugünlerde çok insan öldüğünü "bildiğimiz", sürekli "bilmemiz" sağlandığı için de söylüyorum bunu: bugünlerde çok insan ölüyor. bırakın, ölsünler. haber yapmayın. bırakın. uzaktan kumandayı kırın. kolunuzun uzanabildiği yere hükmedin sadece. zalımın boynu devrilir elbet. bırakınız yerel kalalım. bırakınız...bırakınız gezmek isteyen gezsin. bilmek isteyen araştırsın. bırakınız. sanılanın aksına, "bırakınız geçsinler bırakınız yapsınlar" artık çok farklı boyut kazandı. bırakmıyorlar, ellerinde esiriz. bugünlerde çok insan ölüyor. düşünmesem de.
